10.11.2013 | 02:17
όσα δεν σου είπα
δεν είχα το θάρρος να σε κρατήσω λίγο ακόμα κοντά μου,σε έβλεπα να απομακρύνεσαι αλλά δεν σου φώναξα. Είσαι η ζωή μου, σε κάθε μας αποχαιρετισμό νιώθω μισός ,περιμένω -όπως τα μικρά παιδιά τα Χριστούγεννα - να σε αγκαλιάσω,να σε φιλήσω να νιώσω την καρδία σου να χτυπάει όσο σε κρατάω σφιχτά πάνω μου . Κι αν τσακωνόμαστε πονάω ακόμα και αν σου λέω πώς δεν έχω ψυχή,φοβάμαι μην χαθείς ξαφνικά,απρόσμενα όπως σε γνώρισα.Δεν θέλω να σε κουράζω άλλο με κάνεις -όπως σου είπα μια φορά όταν γυρνούσαμε από την παραλία και απόρησες - χαρούμενο μικρό μου απροσάρμοστο @-)--Όνειρα γλυκά :*