ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τη μια γουστάρω τρελά που νιώθω έτσι γιατί ακόμα και οι ώρες της βαρεμάρας αποκτούν νόημα όσο υπάρχεις ως σκέψη..Από την άλλη τρελαίνομαι στην ιδέα ότι δεν θα σε αγγίξω ποτέ όπως θέλω. Η έλξη που νιώθω δεν περιγράφεται. Ξέρω τα εμπόδια, μακάρι να μην σε σταματήσουν να με πλησιάσεις όπως ονειρεύομαι. Μακάρι να τα *μήσεις όλα. Μακάρι να νιώθεις την έλξη και τη χημεία που αισθάνομαι εγώ. Το ξέρω, είμαι μικρότερη (αρκετά), το ξέρω είναι περίεργη η κατάσταση, τα ξέρω όλα αυτά, αλλά ρε γαμώτο την έχω πατήσει χοντρά. Σε σκέφτομαι και κοκκινίζουν τα μάγουλά μου. Ας μην αναφερθώ στο τι παθαίνω όταν με κοιτάς ή με πλησιάζεις..! Νιώθω σαν έφηβη που δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα. Όση άνεση έχω αποκτήσει στην ως τώρα ενήλικη ζωή μου, την έχεις εξαφανίσει! Σαν μωράκι αισθάνομαι, ρε! Τέλος πάντων..πιθανον να μη συμβεί τίποτα τελικά, παίζουν άπειρα σενάρια για το τι μπορεί να συμβαίνει στη ζωή σου, πάντως έτσι για την ιστορία θα συνεχίσω να σε σκέφτομαι. Κι αυτή η σκέψη...όσο κρατήσει. Ας έχω έναν λόγο να σηκώνομαι ευχάριστα ταραγμένη απ'το κρεβάτι για μερικά ακόμη πρωινά.