ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν κάποιος σπαταλήσει το χρόνο του για να εκφράσει τη γνώμη του για αυτές τις σκόρπιες σκέψεις θα το εκτιμήσω πολύ. Είμαι 24 χρονών, ο Α. είναι 27 και είμαστε μαζί 6 χρόνια. Ξεκίνησα μόλις ένα μεταπτυχιακό, ο Α. έχει τελειώσει το λύκειο, μένουμε με τους γονείς μας και είμαστε και οι δύο από φτωχές οικογένειες. Εργάζομαι τα τελευταία 2 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα σε μια θέση που μου παρέχει καλή προϋπηρεσία μεν, 400 ευρώ μισθό δε (παράλληλα αναλαμβάνω κάποιες extra δουλειες για να αυξήσω το εισόδημά μου και να βοηθάω στο σπίτι) και ο Α. είναι άνεργος. Μέχρι εδώ καλά, αλλά πάμε στο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.Η "α(ν)εργία" του Α. αποτελεί μια μακροχρόνια κατάσταση από τότε που τον ξέρω, δηλάδη είναι άνεργος 6 μήνες, δουλεύει κάπου 1 μήνα φεύγει, τεμπελιάζει άλλους 6 μήνες, βρίσκει μια δουλειά για 2 μήνες και μετά φεύγει κ.ο.κ.. Συνολικά τα 6 χρόνια αυτά έχει δουλέψει 1μιση χρόνο, πήγε 9 μήνες φαντάρος, ξεκίνησε μια σχολή αλλά δεν την τελείωσε ποτέ, ξεκίνησε κάποια σεμινάρια και δεν τα τελείωσε ποτέ, ξεκίνησε να μαζεύει λεφτά για να πάρει το δίπλωμα και δεν τα μάζεψε φυσικά ποτέ κ.λπ. κ.λπ... Είτε τα χρήματα είναι λίγα, είτε οι ώρες πολλές, είτε είναι μακριά, είτε ο εργοδότης είναι μαλ*κας. Εγώ δουλεύω από τα 18 σε διάφορες θέσεις, μου αρέσει να έχω τη δυνατότητα να ταξιδεύω που και που, να θέτω υψηλούς στόχους και ναι συμβιβάζομαι κάποιες φορές με κακές συνθήκες εργασίας για να πετύχω κάποιο μελλοντικό στόχο. Ο Α. δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν έχει φίλους, παρέες έστω να βγει για έναν καφέ, δεν ασχολείται με τίποτα ουσιαστικά παρά μόνο αν βγούμε μαζί αλλιώς κάθεται όλη μέρα στον υπολογιστή. Ούτε όρεξη έχει να κάνουμε πράγματα, ιδέες για να πάμε μια εκδρομήΕίμαι άδικη που τον θεωρώ τεμπέλη, ανεπρόκοπο και μίζερο; Δεν πιστεύω ότι είναι άχρηστος, αντιθέτως ότι έχει πολλά ταλέντα που δεν εκμεταλλεύεται γιατί βαριέται...Τα έχουμε συζητήσει όλα αυτά και δεν δέχεται ούτε βοήθεια ούτε τίποτα, λέει με λίγα λόγια ότι αν π.χ. είχαμε υποχρεώσεις τότε ναι θα σκοτωνόταν να βρει και 2 και 3 δουλειές... Θέλει λέει να μείνουμε μαζί, αλλά δε γίνεται γιατί και δουλειά να έβρισκε δεν θα βγαίναμε οικονομικά γιατί παίρνω κι εγώ λίγα και βοηθάω τους γονείς μου... Και στο εξωτερικό συμφωνεί να φύγουμε αλλά τι δουλειά θα μπορούσε να κάνει χωρίς πτυχίο; Ασυναρτησίες σε γενικές γραμμές, τα σκέφτομαι συνέχεια και κάθε μέρα επιβεβαιώνομαι... Πώς μπορείς να συνεχίσεις έχοντας τόσες αρνητικές σκέψεις για τον άνθρωπό σου;