ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβαζω συχνα τις εξομολογησεις και παρατηρω ενα συχνο μοτιβο.Κοριτσια και γυναικες σε γαμους ή σχεσεις που δεν τραβανε και ομως επιμενουν σε αυτες για καποιους λογους.Δεν ειμαι αρμοδια για την ζωη καμιας φυσικα,λεω το τι συνεβη σε μενα.Ειμαι 36 και ειχα σχεση με εναν αντρα απο τα 20.Τα τελευταια χρονια η σχεση απλα υπηρχε,ουτε φαντασια,ουτε τρελα.Απλη καθημερινη ρουτινα.Τα περισσοτερα πραγματα μενανε στα λογια και οταν ερχοταν η ωρα των πραξεων,παντα κατι εφταιγε.Το γεγονος οτι δεν ειχαμε παιδια και δεν μεναμε μαζι ισως το εσωζε λιγο με την αποψη οτι τουλαχιστον δεν βλεπομασταν καθε μερα και δεν ειχαμε φτασει σε σημειο να βαρεθουμε ακομα και το να βλεπουμε ο ενας τον αλλον.Το σεξ ειχε καταντησει εξαναγκαστικο εργο.Αυτο φυσικα με εκανε να αισθανομαι υπευθυνη για ολο το κακο.Αισθανομουν ασχημη και ανικανη να αρεσω ακομα και στον ανθρωπο μου.Ομως οταν κατι σου λειπει στην ζωη σου,ενα μαγικο χερι θα στο φερει.Εμφανιστηκε ενας αντρας στην δουλεια 30 ετων.Απο την αρχη κολλησαμε.Ομορφος,καλοσυνατος και με απιστευτο χιουμορ που με εκανε να κλαιω απο τα γελια.Αναπτυχθηκαν τα αισθηματα μεταξι μας και παρεκκλινα απο την σχεση μου.Εβγαινα με τον αλλον ανθρωπο και περναγα καλα.Αυτος με εκανε να αισθανομαι το πιο σημαντικο πλασμα του κοσμου.Οταν πια ειχα μπευρδευτει με το τι θελω,δυστυχως ακουσα τις αποψεις του μυαλου και οχι της καρδιας παρ'ολο που τοτε θεωρουσα οτι εκανα το αντιθετο(απ'οτι αποδειχτηκε).Μην αντεχοντας την ολη κατασταση,να κοροιδευω 2 ανθρωπους,αποφασισα να το τελειωσω με τον 30χρονο.Σκεφτηκα οτι τον περναω 6 χρονια,οτι θα γερασω πιο γρηγορα απο αυτον και θα με αφησει,οτι θα με βαρεθει,οτι δεν θα με θελει για πολυ ακομα.Ολες αυτες τις ιδεες τις πληρωσε αυτος ενω στην πραγματικοτητα ο ανθρωπος που ημουν μαζι 16 χρονια μου τις ειχε βαλει στο μυαλο μου.Θεωρουσα οτι ο ενας ειναι διπλα 16 χρονια και δεν εφυγε.Δεν με θελει αλλα ειναι εκει,ειναι η σιγουρια μου.Ο αλλος ειναι μια διασκεδαση που δεν διαρκει για πολυ.Εδωσα την πολλοστη ευκαιρια στον πρωτο και καμια στον δευτερο.Αφου τελειωσα με τον δευτερο μετα απο λιγο καιρο με τελειωσε ο πρωτος.Ειχε βαρεθει,δεν ειχαμε κατι αλλο να δωσουμε ο ενας στον αλλον μου ειπε.Εχασα την Γη κατω απο τα ποδια μου.Δεν ετρωγα,δεν κοιμομουνα.Μονο ποτο και τσιγαρο.Αναμνησεις πολλες.Με τον καιρο καθως ηρεμησα,σκεπτομενη καθαρα ειδα τα πραγματα ως εχουν και οχι οπως πιστευα.Ποια σιγουρια?Ποια σταθεροτητα?Ποιος με εκανε να νιωθω σημαντικη ?θεωρουσα σιγουρια λοιπον εναν που περασαμε χρονια μαζι αλλα που με ειχε βαρεθει αλλα περαστικο καποιον που με λατρευε.Μετα απο λιγο καιρο πετυχα τον 30χρονο τυχαια.Δεν μου κραταγε κακια που τον αδειασα απο την ζωη μου.Αυτο που με λυγισε για δευτερη φορα ηταν οταν μου ειπε οτι ειναι με μια κοπελα.Τον ρωτησα αν την αγαπαει.Αμεσα μου απαντησε:Οχι. την σεβομαι,μου αρεσει και περναμε καλα,αλλα δεν την αγαπαω.δεν μπορω να αγαπαω καθε ανθρωπο.Λιγους αγαπαω και εσυ εισαι μια απο αυτους....Με τσακισε αλλα δεν μου φταιει κανενας.Γι 'αυτο πριν φτασετε στο σημειο να διαλεξετε,μην μενετε στο παρελθον και στις αναμνησεις,δεν θα ξαναγινουν παρον.Τα χρονια που περασατε με καποιον στο παρελθον δεν ειναι συμβολαιο οτι θα σας κρατησουν μαζι στο μελλον.Μην πιστευετε στην σιγουρια,δεν υπαρχει σιγουρια.Αν ειστε αναμεσα σε δυο,διαλεξτε τον δευτερο.Αν ο πρωτος ηταν αρκετος,δε θα χωραγε ο τριτος.Αρκει φυσικα ο τριτος να εχει αποδειξει αυτα που λεει.