20.8.2014 | 19:12
Οταν ειμαι με το αγορι μου
ή οταν μιλαμε στο τηλεφωνο, περναω ομορφα, μου μιλαει γλυκα, με φροντιζει, ολα τελεια. Το προβλημα ειναι πως εχουμε καποιες διαφορες μεταξυ μας, αυτος ειναι μεγαλυτερος με καλυτερη κοινωνικη και οικονομικη θεση και μενει μακρια. Πολυ σπανια με επισκεπτεται γιατι εχει δουλεια. Κι εγω, ενω τον πιστευω και τον θελω πολυ, επηρεαζομαι πολυ ευκολα απο τα λογια των αλλων. Σκεφτομαι οτι δεν ειναι ερωτευμενος μαζι μου και δε με αγαπαει πραγματικα, για να μην ερχεται να με βλεπει, οτι η διαφορα ηλικιας ειναι μεγαλη κι οτι με θελει μονο επειδη του δειχνω αδυναμια και με χειριζεται ευκολα, μιας και δεν ειμαι αρκετα ωριμη για την ηλικια μου και δεν ξερω τί μπορει να βρισκει σε μενα, οτι ενας ανθρωπος με την οικονομικη του ανεση και μακρια απο την κοπελα του αποκλειεται να μη ζει τη ζωη του και να μη διασκεδαζει με αλλες... οτι, οτι πολλα οτι... Θα μπορουσε να εχει οποια θελει, γιατι να διαλεξει εμενα; Μηπως με κοροϊδευει κι εγω ειμαι χαζη που στεναχωριεμαι τοσο πολυ για κεινον; Πείτε μου, ένας άντρας αρκετά μεγαλύτερος, που έχει ζήσει τη ζωή του, μπορεί να ερωτευθεί μια μικρότερη και άπειρη από εμπειρίες κοπέλα; Οταν μου λεει οτι μ΄αγαπαει, νιωθω πως ειναι ο κοσμος μου ολος, αλλα μετα φοβαμαι, φοβαμαι να τον πιστεψω. Πιστευω πως μια μερα θα μ΄αφησει λογω ακριβως αυτης της ανασφαλειας μου, τί μπορω να του προσφερω εγω; Ολοι μου λενε πως οι ανθρωποι τα εχουν ευκολα τα λογια και να μην τα πιστευω και η καρδια μου ποναει, γιατι εχει μεινει μετεωρη αναμεσα στην ευτυχια και τη δυστυχια. Μου λεει να το πιστεψω, για να το δω...κι εγω φοβαμαι να το πιστεψω πριν το δω...κι αν με πληγωσει; Και θα μου πειτε κανεις δεν πεθανε απο ραγισμενη καρδια...αλλα και παλι...