10.10.2014 | 22:25
Όταν η Ζωή σε Τρολάρει...
Η αλήθεια είναι ότι δε θα έπρεπε να έχω κανένα παράπονο από τη ζωή μου. Είμαι καλό παιδί, ασχολούμαι με αυτό που μου αρέσει, έχω καλή οικογένεια, και εξωτερικά είμαι μια χαρά. Αλλά, όλα αυτά είναι σαν να μην έχουν αξία αν δεν έχεις κάποιον να τα μοιραστείς. Θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου. Οι γυναίκες μου ζητάνε συχνά το τηλέφωνό μου, γιατί πιάνω εύκολα συζητήσεις με οποιονδήποτε, οπότε νομίζουν ότι τις φλερτάρω. Έλα όμως που δε μ' αρέσουν οι κοπέλες. Σχεδόν asexual είμαι, και είναι κάτι απίστευτα δύσκολο. Δε ξέρω πως να το διαχειριστώ.Και νιώθω άσχημα, γιατί στην ουσία εκείνες νομίζουν ότι τις απορρίπτω, ενώ στην ουσία απλά δεν ενδιαφέρομαι για το γυναικείο φύλο. Γι' αυτό και νομίζω ότι η ζωή με τρολλάρει. Σύμφωνοι, η ζωή μου έδωσε πολλά καλά. Αλλά αυτό το ένα ελάττωμα φτάνει για να με κάνει δυστυχισμένο, ίσως για όλη μου τη ζωή. Αν ήμουν φυσιολογικός, όλα θα ήταν τέλεια. Θα έκανα την οικογένειά μου, θα ζούσα ως φυσιολογικός άνθρωπος. Όταν αρχίζω να λυγίζω από τα 20, δεν ξέρω τι θα κάνω στα 40...Καταραμένος ειμαι...