ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι πρέπει να κάνει κάποιος που είναι gay και μένει σε χωριό και είναι 29 ετών (χωρίς να έχει κάνει ποτέ σχέση ή σεξ), αν θέλει να φύγει από το σπίτι και συγκεκριμένα να πάει στο εξωτερικό τα οποία είναι όλα σχεδιασμένα με καλό πλάνο, δουλειά, διαμονή κτλ αλλά πίσω αφήνει την μητέρα του η οποία έχει πρόβλημα υγείας (θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι κάτι σοβαρό αλλά κρατάω τις επιφυλάξεις μου) και πιθανόν να κάνει χειρουργείο. Δεν θα είναι εντελώς μόνη της, θα είναι και η αδερφή μου εδώ η οποία όμως ίσως να θέλει να έρθει μαζί μου. Δεν θα μου άρεσε όμως να την αφήνω να τα περνάει μόνη της, εννοώ τρέξιμο σε νοσοκομεία κτλ. Υπάρχει και μία άλλη αδερφή αλλά εκείνη μένει σε διαφορετική πόλη και δεν θα της είναι εύκολο. Φυσικά υπάρχει και ο πατέρας μου αλλά αυτός ποτέ δεν μας πρόσεχε. Όχι ότι δεν είναι καλός πατέρας ή σύζυγος αλλά είναι κάπως απόμακρος, θα προτιμήσει να εξυπηρετήσει έναν φίλο του παρά τα παιδιά του ή την γυναίκα του και αν το κάνει γίνεται από αγγαρεία. Ανέκαθεν λυπόμουν περισσότερο την μητέρα μου από τον πατέρα μου γιατί πάντα θυμάμαι να δεχόταν ψυχολογική και λεκτική βία και μερικές φορές τον μισώ για αυτό. Φυσικά δεν θα ήθελα να πάθει κάτι ο πατέρας μου αλλά όλα αυτά που έχει κάνει στην μητέρα μου δεν τον εμπιστεύομαι καθόλου και εννοώ πως αυτός είναι ικανός να περιμένει βοήθεια από την μητέρα μου (για να μην πω ότι θα απαιτήσει να του μαγειρέψει) ενώ θα έχει κάνει χειρουργείο, αντί να βοηθήσει αυτός τη μητέρα μου. Έχουν υπάρξει όμως φορές που είχαμε και καλές στιγμές δε λέω αλλά εγώ θυμάμαι περισσότερο τις κακές. Γενικά σκέφτομαι όλα αυτά και με πιάνει το κλάμα, γιατί θέλω να φύγω να κάνω μία νέα αρχή στην ζωή μου και από την άλλη έχω την μητέρα μου και αισθάνομαι πως δεν θα μπορέσω να φύγω ποτέ από εδώ. Δεν ρίχνω το φταίξιμο στην μητέρα μου αλλά στον εαυτό μου που δεν τόλμησα να φύγω νωρίτερα. Κάποτε μου είχε πει μία φίλη να φύγω όσο είναι νωρίς γιατί αν αργήσω θα ξεκινήσουν τα προβλήματα υγείας των γονιών μου και τότε θα είναι πολύ πιο δύσκολο να φύγω. Και τελικά είχε δίκιο. Και από όταν ξεκίνησε το πρόβλημα υγείας της μητέρας μου άρχισα να σκέφτομαι τα λόγια της. Έμαθε και εκείνη για την υγεία της μητέρας μου και μου το είπε, θυμάσαι τότε που σου έλεγα μπλα μπλα; Απλά τότε δεν ήμουν ακόμη έτοιμη ψυχολογικά αλλά κυρίως οικονομικά. Πλέον είμαι και ψυχολογικά και οικονομικά έτοιμη αλλά όπως λέει και ο τίτλος, όταν κάνεις σχέδια ο θεός γελάει. Καλό ξημέρωμα και καλές γιορτές!