ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ως παραχαϊδεμένο παιδί που ουσιαστικά μεγάλωσε σαν μοναχοπαίδι λόγω συγκυριών, όταν άρχισα να δουλεύω ήμουν σχετικά αυταρχική και αρκετά εύθικτη, ειδικά όταν αντιμετώπιζα δυσκολία. Ως αποτέλεσμα μάλωνα πολύ με όλους, στις υπηρεσίες που πήγαινα γινόταν το έλα να δεις, γενικά στις συναλλαγές μου είχα ένα πρόβλημα. Κάποια στιγμή ο συνεργάτης μου- πολύ μεγαλύτερος απο μένα- με είχε συμβουλέψει ότι αυτό δεν είναι σωστό!! Φιλτράρισα την γνώμη του, συμβουλεύτηκα και φίλους το δούλεψα με τον εαυτό μου ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, και εν τέλει μπορώ να πω πως 10 χρόνια μετά είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος, με την έννοια ότι είμαι πιο συγκαταβατική, δικαιολογώ ή προσπαθώ να δικαιολογήσω και τον άλλον πιο πολύ, είμαι πιο ευγενική, πιο ανεκτική, και γενικά το θέμα που είχα έχει διορθωθεί σημαντικότατα και αυτό το καταλαβαίνω απο την ροή της καθημερινότητάς μου. Όμως αυτό έχει ένα κακό: τα νεύρα της έντασης της δουλειάς με κάνουν να γκρινιάζω πολύ και μερικές φορές στο γραφείο να εκφράζομαι έντονα για καταστάσεις. Πχ η εφοριακός ήταν εντελώς ανενημέρωτη, με παίδεψε 3 ώρες, με ευγένεια και υπομονή κατάφερα να κάνω την δουλειά μου, αλλά μετά μου βγαίνει κι εμένα αυτό το ΟΥΦ ρε παιδί μου. Σήμερα λοιπόν, δέχθηκα απο τον συνεργάτη μου επιθεση με το ίδιο περιεχόμενο όπως 10χρόνια πριν. Ότι δηλαδή έχω πρόβλημα κλπ κλπ. Με στενοχώρησε πάρα πολύ. Εκτός το ήταν απρόκλητη όλη αυτή η επιθετικότητά του, μου αναίρεσε όλα αυτά που έχω προσπαθήσει να δουλέψω με τον εαυτό μου, ακόμα και αυτά που αποδεδειγμένα έχω κατακτήσει, ενώ γενικολόγησε χωρίς απτά παραδείγματα πρόσφατα. Με στενοχώρησε απίστευτα και αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι δεν εχω ακούσει ποτέ ΜΠΡΑΒΟ απο αυτόν και εκτός αυτού ενώ δεν είχε δίκιο σίγουρα δεν θα ακούσω ποτέ κι ένα ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!