ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.6.2020 | 00:37

ΟΤΑΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ ΑΔΕΡΦΟ

Καλημέρα σε όλους κι όλες. Η ιστορία μου πολύπλοκη. Θα την πω όσο γίνεται πιο σύντομα. Στα 27 μου χρόνια, έχοντας ήδη δύο κανονικά αδέρφια από τους γονείς μου, (είμαστε 3 παιδιά), έμαθα ξαφνικά από τη θεία μου, ότι ο πατέρας μου υπήρξε αρραβωνιασμένος με Σκανδιναβή, χωρισμένος κι έχοντας ένα παιδί με τη συγκεκριμένη γυναίκα, κανονικά αναγνωρισμένο, στο εξωτερικό. Η συγκεκριμένη θεία μου, μαζί με τη συγχωρεμένη γιαγιά μου, μου παραδέχτηκε πως αυτή ήταν η αιτία που ο πατέρας μου είχε προβλήματα με τη μητριά μου (Τη Σκανδιναβή γυναίκα), γιατί τον πίεζαν να στέλνει λεφτά στους γονείς και να επιστρέψει στην Ελλάδα να γηροκομήσει τη μάνα του. Τότε η μητριά μου τον έδιωξε. Από τότε έχασε τα ίχνη του παιδιού. Η μαμά μου στον 4ο χρόνο γάμου έμαθε για το συγκεκριμένο γεγονός, ένιωσε πραγματικά κορόιδο (δε γνώριζε τίποτε για τον αρραβώνα και το παιδί εκτός γάμου). Επίσης ήταν μια εποχή στην οποία αν μια ελεύθερη κοπέλα έπαιρνε άντρα χωρισμένο, πόσο μάλλον με παιδί, ήταν δακτυλοδεικτούμενη δυστυχώς. Όμως επειδή δεν είχε προβλήματα με τον ίδιο τον πατέρα μου, αλλά με το σόι του, δε χώρισε. Επίσης, ήξερε πολύ καλά πως αυτό το παιδί δεν έφταιγε σε τίποτε. Έκανα προσπάθειες να βρω τον αδερφό μου, κοινή συναινέσει με τα άλλα αδέρφια μου και τους γονείς μου, αλλά οι όλες προσπάθειες κατέληξαν στο κενό. Κι επειδή ο πατέρας μου πάσχει από σοβαρή κληρονομική πάθηση κι ο γιατρός μας έχει πει, ευτυχώς έχεις κόρες, στον άντρα είναι τεράστια η πιθανότητα να κληρονομηθεί, άρχισα κι αγχώνομαι για το αν ο αδερφούλης μου ζει, είναι καλά κι αν ποτέ θα ψάξει να μας βρει. Ο μπαμπάς μου λόγω ασθενείας δεν αντέχει τις συγκινήσεις. Τρέμω και γι' αυτό. Σήμερα ο ετεροθαλής αδερφός μου έχει περάσει τα 50, εφόσον ζει και είναι καλά. Εγώ είμαι 30. Σας παρακαλώ, εσείς οι γονείς που έχετε τέτοιο παρελθόν, μην το κρύβετε από τα παιδιά και τις/τους συζύγους. Είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν το ίδιο αίμα να μη γνωρίζουν ο ένας για την ύπαρξη του άλλου και να χάνονται τόσα χρόνια, έτσι στον άερα; Είναι δυνατόν να μαθαίνεις με τέτοιον αποκρουστικό τρόπο για την υπάρξη μιας πολύτιμης ζωής της οποίας την ύπαρξη τόσα χρόνια αγνοούσες;
0
 
 
 
 
Scroll to top icon