ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να γίνεσαι ένα έρμαιο καταστάσεων και ανθρώπων. Και πάλι κάθε μέρα να πιστεύεις σε κάτι καλύτερο μέχρι που σε πιάνει αηδία με όλα και ενώ δεν έχεις τις αντοχές να προχωρήσεις σε όσα πρέπει να κάνεις, τελικά προχωράς. Μια απόρριψη από έρωτες, από εργασίες. Στο τέλος να καταλήγεις σε κάτι μέτριο. Σε μια δουλειά που έστω και με χαμηλό μισθό, ξέρεις πως είσαι μια χαρά μέσα στην ελευθερία σου αντί να ήσουν δίπλα σε έναν μαλάκα. Σε μια δουλειά που δεν δίνει βάση στα πτυχία που έχεις. Από την άλλη θα μου πεις πως η χώρα δεν έχει ανάγκη μόνο από πτυχιούχους άνεργους να τα ξύνουν όλη μέρα στα καφέ με ένα μάτσο ακόμα ανέργους.Σε μια κοινωνία λύκων να πρέπει να προσέχεις τα δαγκώματα τους, μόνο που μετατρέπονται σιγά σιγά σε φίδια γιατί πλέον διαθέτουν και δηλητήριο στο δάγκωμα τους. Καμιά οικονομική κρίση δεν έφερε την κακία, πάντα υπήρχε, απλώς έχει γίνει λίγο πιο έντονη. Άλλωστε αυτό συμβαίνει όταν δεν έχεις λεφτά, αναγκάζεσαι να ξεμένεις κάπου, να βλέπεις τους άλλους να τα καταφέρνουν ένα κλικ καλύτερα ή να συναναστρέφονται με άτομα που ίσως σε βόλευαν.Με φίλους σκύλους να σου επιτίθενται γιατί μπορεί να θέλουν το καλό σου, αρκεί όμως να μην είναι καλύτερο από το δικό τους. Εγωιστές, δεν έχει ο πλανήτης άλλους ανθρώπους από αυτούς, να σε κάνουν να ξεχνάς τον εαυτό σου με τις απαιτήσεις τους και τις εγωιστικές φλυαρίες τους. Ποτέ μη δουλέψεις στον ίδιον χώρο με φίλο ή συγγενή μου είχε πει κάποιος κάποτε και δεν το είχα εμπεδώσει μέχρι που δούλεψα παρέα με φίλο. Δεν ξεχνώ ούτε τις διπλοβάρδιες που έκανα για να γκομενίζεις, ούτε το γλύψιμο στο αφεντικό για να ευνοούνται οι άδειες σου. Ούτε που καθόμουν 10ωρα γιατί "ξεχνούσες" να έρθεις να με αλλάξεις. Σε μια κοινωνία που η πλειοψηφία της είναι κατά του διαφορετικού (βλέπε γκέι) να προσπαθείς να επιβιώσεις αν έχεις γεννηθεί ως γκέι. Πέρα από το ότι όλοι οι γκέι προσπαθούν να κερδίσουν τον σεβασμό χωρίς αξιοπρέπεια και μας παίρνει η μπάλα και εμάς που έχουμε λίγη.Και αναρωτιέμαι ακόμα πως επιβιώνουμε κάποιοι. "Ο κόσμος είναι για τους κακούς και κυρίως για τους ηλίθιους γιατί αυτοί είναι του διαβόλου" μου είπε κάποτε μια φίλη.Σε μια κοινωνία που δεν ξέρεις αν είσαι εσύ ο τρελός, σε μια προσπάθεια να προστατεύεις τον εαυτό σου επειδή έχεις πληγωθεί και εξακολουθείς να πληγώνεσαι από τους ανθρώπους ή είναι οι υπόλοιποι τρελοί.Και ξανά το βράδυ στην μοναξιά σου ή καλύτερα την ελευθερία σου να σκέφτεσαι πως τα καταφέρνεις σε μια άγρια κοινωνία.