ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν γυρίσω Αθήνα θα του στείλω έλεγα. Ήξερα πως φταίξαμε και οι δύο, αλλά αν είναι να κάνει κάποιος το πρώτο βήμα ήμουν διατεθειμένη να το κάνω με όποιο κόστος. Ή όλα ή τίποτα. Και μαθαίνω ότι τα ξαναβρήκε με την πρώην του. Ξαφνικά δεν είχε οξυγόνο το δωμάτιο. Βγαίνω στο μπαλκόνι και αρχίζω να θυμάμαι πως λειτουργεί η αναπνοή και με χτυπάει η αλήθεια. Ξέρει πως ένιωσα, πως με έκανε αυτός να νιώσω. Δεν ήταν η αντανάκλαση την δικής μου ανάγκης να αγαπηθώ. Ήταν οι πράξεις και τα λόγια του. Στο τέλος ένα τίποτα. Ήθελα να μάθει πόσο βαθιά με άγγιξε, του χρωστάω όχι μόνο τον έρωτα αλλά και την ελπίδα που γεννήθηκε όταν ήμουν μαζί του. Ότι η αθλιότητα του κόσμου αυτού που ζούμε αντισταθμίζεται με την ομορφιά του να ζεις, να αναπνέεις να υπάρχεις. Και πεθαίνει η ελπίδα. Δεν θα σε ξαναδώ. Ποτέ δεν θα μάθεις τι ήσουν για μένα, αν και μέσα σου είμαι σίγουρη ότι ξέρεις Δημήτρη.Χ.