ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικα δεν εχω πολλους φιλους αντρες και όσους έχω τυχαίνει να είναι φιλοι φίλων ... Οσες φορές είχα πιο στενές φιλικές επαφές με καποιον στην αρχή όλα ηταν καλά .. μετά την απο καιρό και αφού αποκτούσαμε οικιότητα άρχιζα να βλέπω αλλαγή στην συμπεριφορά τους , μεχρι που τελικά μου την έπεφταν... Εγω φυσικά φρίκαρα και ξενέρωνα και στη συνέχεια έκοβα επαφή μαζί τους ,παρόλο που τους θεωρούσα καλούς φίλους.. Μετά βασανιζόμουν απο σκέψεις του τύπου μήπως φρικάρω επειδή και γω τους γουστάρω ή απλώς στη σκέψη και μόνο οτι με γουστάρουν νιώθω πως απο εκει και πέρα ότι κ αν κάνουν είναι πέσιμο το οποίο με τσαντίζει φουλ... Τι λέτε ?