22.5.2016 | 19:56
όταν θες αυτό που δεν έχεις
είμαστε 2 κοπέλες, 22 χρονών και φοιτήτριες. αυτή ζηλεύει και θαυμάζει αυτά που κάνω. εγώ πάλι σκέφτομαι και τι δε θα έδινα για να είχα αυτά που έχει η ίδια..θα σας εξηγήσω πως είναι η ζωή της κάθε μιας.εγώ-> έχω πολλούς γνωστούς και φίλους, αλλά δε θυμάμαι να έχω πει ποτέ "να ο τάδε είναι ο κολλητός μου". μπορώ σε πολλούς να απευθυνθώ αν έχω πρόβλημα ή να πάρω συμβουλές, αλλά δεν υπάρχει κάποιος που να με ξέρει από μωρό παιδί. στη σχολή είμαι συνεπής, γιατί μ'αρέσει. έχω κάνει πρακτική άσκηση, erasmus, έχω περάσει τα σεμινάρια και τα εργαστήρια της σχολής. μου μένει η πτυχιακή εργασία, κάποια μαθήματα για αναβαθμολόγηση και πρακτική άσκηση ξανά, αλλά αυτή τη φορά μέσω erasmus του χρόνου. έχω κάνει πολλά ταξίδια, Ελλάδα, Ευρώπη και λίγο Ασία. κατάγομαι από μια μεγάλη πόλη, η οποία δε μ'αρέσει καθόλου. δουλεύω παράλληλα για να τελειώσω τη σχολή μου, γιατί στην οικογένεια μου η μητέρα μου μας συντηρεί μόνο. ο πατέρας μου δε δουλεύει και επίσης έχει κάποια προβλήματα υγείας, αναρρώνει όμως και ευτυχώς υπάρχει πολλή αγάπη στην οικογένεια μας. κατάγομαι από 2 χώρες, οπότε έχω τους μισούς μου συγγενείς εδώ. η άλλη χώρα πέφτει λίγο μακριά στο χάρτη, οπότε δεν έχω την ευκαιρία να πηγαίνω συχνά. το καλό είναι ότι ξέρω έτσι παραπάνω γλώσσες, αλλά είναι δύσκολο να έχεις 2 πατρίδες, η καρδιά σου είναι μοιρασμένη στα 2.η φίλη μου-> χρωστάει άπειρα μαθήματα, δεν της αρέσει η σχολή, δεν έχει κίνητρο, είναι ανοργάνωτη και αν δεν την πάρω εγώ τηλέφωνο δε θα πάει στο μάθημα. οι γονείς της είναι χαλαροί και έχουν μια α οικονομική άνεση. δίνει τα διπλάσια από μένα για το ενοίκιο εδώ και 4 χρόνια. δεν έχει στόχους ή όνειρα. κατάγεται από μια πολύ μικρή πόλη κι έτσι θέλει να ζήσει ίσως στην πόλη που είμαι εγώ ίσως Αθήνα. βέβαια, δε μπορεί να καταλάβει ότι αν στρωθεί στο διάβασμα, θα μπορέσει να πάει στη μεγάλη πόλη που θέλει. δεν έχει φίλους πέρα από εμένα, γιατί είναι αντικοινωνική, αλλά κάνει παρέα με την αδερφή της και έχει και 3 φίλες απ'την πόλη της που είναι και ξαδέρφες. μαζεύονται στις γιορτές όλοι οι συγγενείς. έχει μια σχέση με ένα παιδί και είτε με τις φίλες της είτε με το αγόρι της είτε με τους γονείς της πάνε από 2-3 φορές το χρόνο διακοπές στην Ελλάδα. δεν εκτιμάει αυτά που έχει τυχαία και είναι κρίματι θα ήθελα εγώ; να είχα όλους μου τους συγγενείς κοντά και να είχα κι εγώ παιδικές φίλες, αλλά τώρα σε μια μεγάλη πόλη αλλιώς μεγαλώνεις και στεναχωριέμαι όταν το σκέφτομαι. φυσικά εύχομαι κι οι γονείς μου να μην ήταν αγχωμένοι με δουλειά κ.λ.π. και να μην έτρεχαν όλη μέρα, αν δεν έτρεχαν ο πατέρας μου ίσως τώρα να ήταν υγιέστατος, ποιος ξέρει. τέλος, μακάρι να είχα κι εγώ λίγα χρήματα στην άκρη για να μην κάνω οικονομία, να μη δουλεύω και προσπαθώ να μαζέψω χρήματα για το μεταπτυχιακό όταν εκ των πραγμάτων δε γίνεται να μαζέψεις. απλώς φθείρομαι εδώ και 1 χρόνο που δουλεύω και νοικιάζω. πιο πριν έμενα στις εστίες, βέβαια τότε μπορεί να μη δούλευα, αλλά συγκατοικούσα με πόσα άτομα και επίσης τράβαγα ζόρι με τις μετακινήσεις μου... δυστυχώς και με την οικογένεια μου έχουμε καιρό να πάμε κάπου όλοι μαζί, γιατί είμαστε τετραμελής και πραγματικά δε βγαίνουμε οικονομικά, άντε 2 μέρες ή 3 και με το ζόριαπλώς να εκτιμάτε αυτά που έχετε. εμένα μου λείπουν τόσο απλά πράγματα.