ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογουμε οτι έχω έρθει σε ενα study room σε μια καφετέρια με τον υπολογιστή μου, χωρίς λόγο απλά για να μην ειναι σπίτι μόνη. Έχω ίντερνετ σπίτι και δεν εχω δουλειά να κάνω αλλά η αίσθηση να υπάρχουν άνθρωποι γύρω είναι μοναδική. Βιώνω μεγάλη μοναξιά τον τελευταίο καιρό. Αυτο που με έχει συγκλονίσει όμως αυτή τη στιγμή και μπήκα εδώ να το γραψω είναι το εξής...Απεναντι μου είναι ενα ζευγάρι νεων μαλλον φοιτητες ειναι, που πραγματικά τους χαίρομαι! Μιλανε χαμηλόφωνα, φιλιούνται διακριτικά, γελάνε λενε αστεία μεταξύ τους και παράλληλα διαβάζουν στον υπολογιστή. Θέλω να κλάψω γιατί συνειδητοποιώ κάτι τραγικό. Ενώ ειμαι σε μια σχέση, που θεωρούσα ιδανική, δεν με εχω δει ποτέ έτσι με τον σύντροφό μου....Πάντα είμαστε πιο σοβαροι και συγκρατημένοι και σπάνια γελάμε. Πάντα μας θυμάμαι να εχουμε προβλήματα οχι μεταξυ μας, επαγγελματικα κτλ παντα με θυμάμαι προβληματισμενη και δυστυχισμένη, πάντα θυμάμαι και τους δυο μας να περνουμε τη ζωή στα σοβαρά. Είναι η μοναδική σχέση που εχω κανει στη ζωη μου και το παμε σοβαρα. Πιστευα τον αγαπώ,ακομα το πιστευω.... Αλλα αυτη τη στιγμή νιώθω οτι εχω κανει τραγικα λαθη με τις επιλογες μου.... Οτι εχω χασει χρονια απο τη ζωη μου.....Οτι εχω εγκλωβιστει στη σχεση μου...Με περιμενει να τον ακολουθησω στο εξωτερικο. Δε ξερω αν θελω, δεν ξερω αν θελω τα ιδια με παλια, αν θελω μια τετοια σοβαρη σχεση, χρειαζομαι κατι νεο,μια αναζωογόνηση χρειαζομαι και εγω λιγο γέλιο στη ζωη μου....ειναι αργα για μενα;;;Γ 26