Τελικα το τριτο προσωπο που γνωρισες και αφεθηκες ηταν αυτος που σε παρεσυρε σε οσα νομιζες πως δε θα ξαναζησεις?Μα δεν τελειωνουν ολα.Συνδεουμε ανθρωπους με συναισθηματα και κλειδωνομαστε και δεν αφηνομαστε ανοιχτοι να νιωσουμε το καθετι που εχει να μας δωσει ο καθενας που ερχεται επειτα.Κανουμε το λαθος και λεμε εγω μια φορα ερωτευτηκα.Αυτον αυτην δεν προκειται ξανα.Ναι οκ δεν προκειται να ξαναβρεις αυτην αυτον τον ιδιο ομως μην αποκλειεις οτι δεν μπορει και καποιος αλλος να σε κανει να νιωσεις ετσι.Δυνατα ναι.Αποκλειουμε τον ερωτα,αποκλειουμε τις γνωριμιες και μετα κραυγαζουμε μεσα απο την εκκωφαντικη μοναξια μας.Να αφηνομαστε αυτη ειναι η συμβουλη μου.Οτι ζησαμε το ζησαμε,ηταν δυνατο ναι,παραμενει κεκτημενο μεσα μας,ομως γιατι να κλειδωνομαστε και να στερουμε απο τον εαυτο μας το δικαιωμα να ζησει ξανα εναν ερωτα?Ο ερωτας θελει να εισαι πιο ανοιχτός με τους ανθρώπους,αφησε τους να ελθουν στη ζωη σου,γνωρισε τους και δες τι εχουν να σου δωσουν ο καθενας.Ισως τελικα να ειναι συρπαστικοτερο απο αυτον που πιστευες για τον εναν και μοναδικο ερωτα που υπηρξε στη ζωη σου.
22.8.2020 | 02:49
Ότι δεν εχεις
Είχα μια σχέση κάποτε..Ήμουν τρέλα ερωτευμένη.. Σε κάποια φάση αρχισα να έχω προβληματα υγείας και προβληματα στη σχέση... Τελικά αρρώστησα και ο συντροφος μου άλλαξε εντελώς σταση.. Σταματήσαμε να βρισκόμαστε και εγώ σε μια κατάσταση που είχα μεγάλο θέμα στην ψυχολογία και στην υγεία μου έκανα τη καρδια μου πετρα και αποφάσισα να χωρισω.... Μέχρι τελευταία στιγμή έκλαψα.. Με είδε να καταρρέω.. Όμως όσο και αν πονεσα ήξερα ότι δεν μου αξίζει.... Έκλαιγα κάθε μερα επί ενα χρονο για αυτόν τον άνθρωπο.... Κάθε μερα σκεφτόμουν τις τελευταίες στιγμές του χωρισμου, εμένα να χάνω ένα κομμάτι απ'τη ψυχή μου... Να νιώθω τόσο μόνη... Μετα απο καποιο διάστημα γνώρισα ένα αλλο προσωπο γεμάτο αγαπη....αν και είχα ξεκαθαρίσει απ'την αρχή ότι ψυχικά δεν είμαι έτοιμη και είχα το θέμα υγείας.. Κατέληξε να νιώθει, κ εγώ να είμαι παγωμενη, κενη....είχα πει να το αφήσουμε.. Επέμενε, τσακωθηκαμε... Τα βρίσκαμε και τελικά καταλήξαμε να τελειώσουμε όλη την επαφή.. Πίστευα ότι δεν θα ξανά νιώσω και ότι δεν μπορώ να εμπιστευτώ ξανα...δεν μπορουσα να αναπευσω...το σώμα μου ποναγε κάθε μερα κ χειρότερα...και στο καπακι δεσανε κρίσεις πανικου..αλλα δεν έφυγε ποτε απτη ζωή μου όσο και να έδιωχνα ...το βράδυ καταλήγαμε να κοιμόμαστε μαζί,τον αγάπησα ως άνθρωπο αλλα οχι ως συντροφο... Μαζί καλυψαμε τα κενά του άλλου... Ερχόταν σπίτι, κοιμομασταν μαζί, έκλαιγα εκλαιγε..μαγειρευαμε τσακωνόμασταν τα ξανά βρίσκαμε... Δίναμε έναν αγώνα.. Πλάι πλαι ...η σχέση παρεμεινε φιλική με εκείνον να φτιαχνει τη ζωή του και εγώ από μακριά να τον προστατευω και να τον βλέπω ευτυχισμένο ,κάτι που με έκανε να χαρω αρκετά γιατί ένιωθα ότι του αξίζει το καλυτερο!! .. Η υγεία μου σταθεροποιήθηκε μετά από καιρο και αρχισα να πατάω με σιγουριά στα ποδια μου... γνώρισα κ εγώ ένα προσωπο εντελώς τυχαία... Ένιωθα ότι ερωτεύομαι... Ότι χάνομαι ολοκληρωτικά... Με έκανε να νιώσω αυτό που δεν τολμαγα η έτσι πιστευα..αφεθηκα σαν χαζη στα ανοιχτά αλλά ως εκεί ήταν ήδη αρκετά..δεν μαγειρεψαμε ποτε μαζί,ουτε κοιμηθήκαμε αγκαλια.. Δεν μπορουμε να τα έχουμε όλα απ όλους κ δεν είμαστε όλοι για όλους. Καληνυχτα και φιλια.
1
