ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

λυπάμαι, δεν το πιστεύω...Ποιά πραγματική βοήθεια μου προσέφερες τα τελευταία 3 χρόνια που δεν την πήρες πίσω; Ίσως στην αρχή, μέχρι να αρχίσω να μαθαίνω. Πιο βαθύ πόνο δε μου έχει προκαλέσει κανένας άνθρωπος. Κανένας δε με έχει πληγώσει περισσότερο. Κι ενώ σε συγχώρησα, εσύ πάλι έπαιξες με τα συναισθήματά μου. Και μη μου λες ότι δεν είχες αντάλλαγμα, είχες έναν άνθρωπο να τον κατευθύνεις και να τον κάνεις ό,τι θες. Πολλοί θα ήθελαν να έχουν τέτοια εξουσία πάνω σε κάποιον και ίσως δεν έχει τόση σημασία ποιός είναι το θύμα αλλά η ίδια η σχέση της εξουσίασης. Αν ήθελες να με βοηθήσεις ή θα με άφηνες για πάντα σε μια αυτοταπεινωτική πλασματική ευτυχία ή θα με κοιτούσες στα μάτια και θα μου αποκάλυπτες την αλήθεια. Δε θα με άφηνες να ακροβατώ μεταξύ ρεαλισμού, παραλογισμού και τρέλας. Λυπάμαι, μπορώ να σου αναγνωρίσω πολλά αλλά βραβείο ανθρωπισμού δε σου απονέμω...και δε θα το κάνει κανείς...