23.11.2016 | 00:50
οτι να ναι
Ειμαι 22 χρονών και οντας αρσενικό σκέφτομαι τι έχει πραγματική σημασία...Η ποσότητα ή η ποιοτητα???? Θυμάμαι κάποιες εποχές που πίεζα τον εαυτό μου σε σημείο υστερίας να βρω μια σχέση μια "σοβαρή" σχέση. Είχα ενα απαίσιο και ψυχοφθόρο οικογενειακο κύκλο που με κράταγε κολλημένο και στάσιμο σαν να είμαι σε εναν παχύρευστο βούρκο, και ειχα τη γελοια πεποίθηση πως μια κοπέλα στη ζωή μου θα μπορούσε να με αλλάξει. Ξερω θα κράξεις "σωστέ" ή "σωστή" που διαβάζεις αλλά δεν με αλλαξε ο έρωτας της αλλά η απουσία της ναι η ρημάδα απουσια και η ρημάδα μοναξια μου κάνανε καλό επίσης και η μικρή πίστη που χα στο Θεό χαίρομαι που δεν γελοιοποίηθηκα για πάρτη της ασχετα αν με γελοιοποιησε χαιρομαι που την είχα ευάλωτη και δεν ήθελα να την εκμεταλευτώ άσχετα αν είπε πως την εκμεταλευτηκα ΙΣΩΣ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΤΙΜΟΣ ναι γιατί ολα ειναι διαστρευλωμένα Ειμαι τόσο δυνατός τώραα απλά έχω αυτή την αρχεγονη ανάγκη για 2 ομορφα μάτια που να με κοιτουν οταν ξυπνάνε και 2 χείλη που να θέλουν ένα φιλι μου.
