ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ότι θα έκανα ωτοστόπ σε ξένο κράτος, 02:00 η ώρα μέσα στη νύχτα σε ερημική περιοχή και να ρίχνει καταιγίδα, ούτε που μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό.Είμαι γυναίκα 25 ετών και έπρεπε να διασχίσω έναν όχι και πολυσύχναστο δρόμο με 30' περπάτημα, ο οποίος παρεπιπτώντως δρόμος δεξιά και αριστερα υπήρχαν δάση με πολύ λίγο φωτισμό. Ταινία τρόμου...Κατεβαίνω από το τρένο, να σου κι ενα αμάξι πιο κάτω με 5-6 αντρες να περιμένουν. Τότε απόφασισα να περιμένω στο σταθμό, να βρω αμάξι με γυναίκα και να την σταματήσω. Πέτυχα μία κυρία στο φανάρι, της έκανα νόημα, της εξήγησα και προσφέρθηκε να με πάει πιο κάτω. Μου είπε ότι με δέχτηκε μόνο και μόνο επειδή είμαι κοπέλα και με είχε δει στο τρένο (ταξιδεύαμε μαζί, εγώ ούτε που την είχα παρατήρησει) και οτι ο δρόμος αυτός είναι επικύνδινος. Με άφησε σε ενα κεντρικό σημείο, την ευχαρίστησα και εφυγα. Για να είμαι ειλικρινής, στο πίσω μέρος του μυαλού μου φοβόμουν μην μου στήσει καμία παγίδα ή με πάει κάπου αλλού ή οτιδίποτε άλλο χαχα :PΑναρωτιέμαι τελικά... αν βρισκόμουν ποτέ στη θέση της κυρίας θα δεχόμουν ποτέ άτομο να το μεταφέρω κάπου; Εσείς (κυρίως γυναίκες) τι θα κάνατε;