ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να πάρω τα πράγματα από τη αρχή.Θέλω και κάποιος άλλος πέρα από εμένα να νιώσει τα όμορφα συναισθήματα που ένιωσα εγώ.Αλλά θα αρκεστώ στην πρώτη μέρα και συνοπτικά στις επόμενες. Τον ξεχώρισα,αναζητούσα το βλέμμα του ήρεμα,αβίαστα και χωρίς καραγκιοζιλίκια...κατάφερα να αποσπάσω την προσοχή του...ήταν τόσο προσιτός...Μέσα από μια μικρού μήκους συζήτηση με έκανε να νιώσω πάλι θυληκό,ένιωσα αμηχάνια-ξέρεις εκείνη την αμηχανία που γνωρίζεις πως φέρνει ο έρωτας ή αναγνωριζεις πως έχει τα στοιχεία του έρωτα.Περίμενα να τελειώσει τις δουλείες του και αφού ανέφερε οτι πεινάει,είπα να πάμε μαζί..Δέχτηκε και ξεκινήσαμε.Για καλή μου τύχη το δίπλα μαγαζί είχε πολύ κόσμο και δν ήμασταν διατεθημένοι να περιμένουμε.Ύστερα με ένα τόσο φυσικό και γεμάτο βλέμμα,με έπιασε από το χέρι και εγώ ενιωσα πως λιώνω,καταρρέω,αλλά παράλληλα ήμουν τόσο προστατευμένη..είχα αφεθεί!Μιλούσαμε ώρες-μιλούσα για την ακρίβεια και αυτός στεκόταν τόσο άνετος απεναντι στην πολυλογία μου..Φύγαμε 3ώρες μετά και ψιλοχάραζε.Φιλιόμασταν στο κέντρο του δρόμου και τα υπερστικά λεωφορεία περνουσαν δίπλα μας κορνάροντας.Ζούσα το παραμύθι μου.Βιαστικό ίσως αλλά αλήθεια μου συνέβαινε!Με πήγε στο αμάξι μου με την μηχανή του και έφυγε,χωρίς υποσχέσεις,χωρίς αναλύσεις,χωρίς τηλέφωνα-και το κυριότερο,χωρίς να με ''εκμεταλλευτεί''.Έφυγα.Την επομένη και από την πόλη για δουλειές και αναψυχή.Παρόλα αυτά τη πρώτη μέρα τελείωσα τις δουλείες μου και έπαθα φρίκη.Ήθελα οπωσδήποτε να γυρίσω πίσω,να μη χάσω ούτε λεπτό...Λόγω καρναβαλιού γυρισα σαν φυγούρα από κομικς(Που πάνε για το πρώτο ραντεβού με γλυκά και λουλούδια και μέσα από ευτράπελα φτάνουν με μαραμένα λουλούδια και αναποδογυρισμένα γλυκά!!!!).Όμως έφτασα και παρ'ότι δεν μ'αρέσει το καρναβάλι βγήκα εκείνο το βράδυ στο μαγαζί που ήξερα πως θα τον βρω.Αφιέρωσε όλο το βράδυ μαζί μου,κάναμε καρναβαλικά ευτράπελα,χορέψαμε,γελάσαμε και φάνηκε απλόχερος,ΑΠΛΆ ΥΠΈΡΟΧΟΣ.Το βράδυ το περάσαμε μαζί... Εκεί αρχίζει η δική μου κατρακύλα.Ερωτεύτηκα και επειδή καιρό ειχα να το πάθω και μου άξιζε,αφέθηκα!Μου έψησε όμώς το ψάρι στα χείλη.Δεχομαι το γεγονός οτι είναι στριμωγμένος από προβλήματα,ότι είναι έτσι ο χαρακτήρας του και οτί έχει βγει από μια σχέση που ήταν φάση παιδιών και τέτοια.Και επίσης έχουμε μια διαφορά δεκαετίας,όχι εμφανή,αλλά υπάρχει.Φάνηκε να κάνει πολλές προσπάθειες για να αφεθεί και αυτός αλλά παρότι δν κουράστηκα-να το τονίσω αυτό-χαλάρωσα και σταμάτησα να είμαι εκδηλωτική στο βαθμό που ήμουν...Η κατάσταση είναι οτι στέλνω κάποια μνμ και έχω κάποια επικοινωνία αλλά είμαι ειλικρινά το τελευταίο άτομο που θέλω να τον πιέσει... Και ενώ οι μέρες κυλούσαν ήρεμα σχεδόν νωχελικά,γώ ήμουν πια σίγουρη οτί η οποιαδήποτε ειδους σχέση μας περνούσε από το χέρι του και θα έμενε ως είχε.Γιατί αν δν το ανέφερα είναι από τους άντρες που ναι μεν θα δεις στα μάτια του το πόσο όμορφη είσαι, μα δν θα στο πει ποτέ.Έχουν περάσει λοιπόν 5μήνες και ενω εγώ είμαι ήρεμη..Σκηνή:βλεπόμαστε στο μαγαζί το οποίο έχει,με πειράζει να κάνω καμια δουλεία(τέτοια ήταν πια τα πειράγματά μας)...Φεύγω....και το βράδυ μου στέλνει να βρεθουμε...Συναντώ λοιπόν είναι έναν τελείως διαφορετικό άντρα,εκδηλωτικό στο έπακρον,συντονισμένο στον χρόνο και στο χωρο και αυθεντικο,ειλικρινή.Με αποτελειώνει,λέγοντάς μου ότι ψάχνει ευκαιριά να κληδωθεί στο σπίτι,να μην δει κανέναν και για κανέναν λόγο...Και από την άλλη είμαι εγώ 5 τα χαράματα,ημιγυμνη στον καναπέ του...ενώ έχει μόνο αυτή την ώρα να χαλαρώσει και να μείνει μόνος... Ξυπνήσαμε το πρωί....αλλά πρέπει πάλι να ''ξυπνήσω'' ή να συνεχίζω να τον στηρίζω σιωπηλά;Να συνεχίσω να υπάρχω αθόρυβα;Να φτάσω στο σημείο να τον αγαπώ;Nα περιμένω...άλλαξε...;Ξύπνησε;...Ρητορικά τα ερωτήματά μου...