20.3.2014 | 16:49
ΟΥΦ
Το ξέρω. Είμαι πάντα χαμογελαστή κι αστεία.Αν σας έλεγα ότι κάποτε είχα αυτοκτονικές σκέψεις;Άραγε θα με πιστεύατε;Μπα. Τι προβλήματα να χω εγώ άραγε. Τι μου λείπει.Το να μη σε φοβίζει ο θάνατος, μερικές φορές είναι πιο τρομακτικό από το φόβο του θανάτου.Δεν με φόβιζε ο θάνατος γιατί φάνταζε λυτρωτικός τότε.Δεν είχε ιδιαίτερη αξία η ζωή μου για μένα.Δεν θα με ένοιαζε και να τη χάσω.Με πολύ προσπάθεια το ξεπέρασα.Πέρασα μια πολύ ωραία περίοδο και μετά ήρθες εσύ και με κατέστρεψες. Τελικά είμαι πολύ επιρρεπής.Κι από τότε μία είμαι καλά , μία δεν είμαι.Και με φοβίζουν οι μαύρες μέρες.Δεν μπορώ να τις διαχειριστώ εύκολα.Κι έφτασα πάλι να μη φοβάμαι το θάνατο.Όχι σε σημείο να θέλω να θυσιάσω τη ζωή μου, αλλά ο θάνατος συνεχώς φαντάζει πολύ λυτρωτικός.Δεν θα βασανιζόμουν από όλες αυτές τις σκέψεις.Βασικά δεν θα υπήρχα για να βασανιστώ.Το τι θα άφηνα πίσω μου όμως είναι το θλιβερό.Ίσως αν ήμουν μόνη μου στον κόσμο, να μην υπήρχα ήδη.Ενώ νιώθω ότι μπορώ να αντέξω πολλά, κατα βαθος νιώθω κι ότι είμαι πολύ μα πάρα πολύ αδύναμη.Τόσο αδύναμη που στην πρώτη ευκαιρία θα αφηνόταν στα χέρια του θανάτου, παρά να παλέψει για τη ζωή της.Κι όλα αυτά καταλήγουν στο ίδιο ερώτημα'πόσο επικίνδυνο είναι να έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση;'μπορεί να φανώ και ψωνάρα καμιά φορά.αλλά η υπερβολή μου , είναι ο μόνος τρόπος να φορτώσω τον οργανισμό μου με τεράστια δόση αυτοπεποίθησης για να ζήσω καλά για αρκετές μέρες μέχρι να ξαναπέσουν τα επίπεδά της.αν αυτό σημαίνει ότι θα κάνω σεξ μια βραδιά με κάποιον, τότε let it be. θα ρουφήξω τον θαυμασμο του και θα νιώσω δυνατή.σαν παράσιτο θα προσπαθήσω να αγκιστρθώ πάνω του γι'αυτή τη μισή ώρα που θα θέλει μόνο εμένα.κι ύστερα θα φύγω.δεν είχα σκοπό να τον ενοχλήσω παραπάνω.ήθελα απλά τη δόση αυτοπεποίθησής μου.αυτό είμαι τελικά. ένας παράσιτο. δεν μπορώ να με κάνω μόνη μου να νιώσω καλά πια.είμαι αξιολύπητη. το ξέρω.δεν ξέρω όμως πια τι να κάνω.νιώθω ότι ξαναπέφτω στο βούρκο.δεν είναι φυσιολογικά αυτά που νιώθω και αισθάνομαι.είμαι τόσο μπερδεμένη.τόσο χαμένη.δεν μπορώ να βάλω τη σκέψη μου σε τάξη πια.το χάος που επικρατεί μέσα μου δεν με αφήνει πια να σκεφτώ καθαρά.μακάρι απλά να σταματούσα να υπάρχω.μακάρι να μην είχα γεννηθεί ποτέ.και πες ότι ξαναπάω στον ψυχολόγο, τι θα του πω αυτή τη φορά; δεν ξέρω καν τον λόγο που θέλω να πάω.