ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι και να έχω θέμα με τις ουρές. Τι εννοώ... Με έπαιρνε λοιπόν η μαμά μου στο σουπερ μάρκετ, στην καφετέρια, στη δημόσια υπηρεσία, στο πάρκο. Σχεδόν όλοι προσπαθοὐσαν να κλέψουν τη σειρά του άλλου. Λες και εμείς που είχαμε πάει πιο πριν ήμασταν ηλίθιες.Κάποια χρόνια αργότερα έζησα για ένα χρόνο σε μια χώρα του βορρά. Την πρώτη μέρα ενθουσιάστηκα. Να ένω μέρος, λέω, που οι άνθρωποι ξέρουν να στέκονται σε μια ουρά.Εκνευρίζομαι που όπου πάω και χρειάζεται να περιμένω σε ουρά πρέπει αυτομάτως να είμαι πάντα στην τσίτα γιατί, με μαθηματική ακρίβεια, τις πιο πολλές φορές, θα χρειαστεί να τσακωθώ με κάποιον, απλά για να του πω το αυτονόητο. Δηλαδή, ρε φίλε, δε γίνεται να είσαι σε μια καφετέρια, όπου περιμένουν 15 άνθρωποι να πάρουν καφέ, να είσαι ακριβώς από πίσω μου στην ουρά και να κοπανάς την απόδειξή σου σχεδόν στα μούτρα μου, παρακάμπτοντας τους 5 άνθρώπους που είναι πριν από εσένα, φωνάζοντας στην κοπέλα τι καφέ θέλεις ΕΣΥ. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ! Θα μου πεις, υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα στον κόσμο, αλλά, αν το καλοσκεφτείς, ακόμα και αυτό υποδηλώνει πολλά για το πως έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε.