ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχει περασει σχεδον ενας χρονος... και καθε φορα που σε βλεπω τρεμω , δεν μπορω να μιλησω , με πιανει πανικος... Σκεφτομαι αυτες τις μετρημενες στα δαχτυλα, στιγμες που εχουμε περασει μαζι και αναρωτιεμαι τι πηγε στραβα , ποιος εφταιγε και οτι ισως επρεπε να ειμαι ικανοποιημενη με αυτο που μου προσφερες και να μην ζητησω παραπανω γιατι ηταν αναποφευκτο οτι θα σ' εχανα! Σε ηξερα πολυ καλα... Ηξερα τι ηθελες απο εμενα και ηξερα τι ζητουσα και 'γω! Αλλα ... Οταν αρχισα να νιωθω πραγματα για 'σενα μ εδιωξες μακρια σου... Γιατι??? Τι φοβασαι?? Δεν ειναι κακο ν αγαπας, ναι μπορει να σε κανει ευαλωτο και πιο αληθινο αλλα αξιζει να το νιωσεις και εσυ...απλα μου στερησες αυτο το συναισθημα μ εκανες να υποψιαζομαι τους παντες και τα παντα να υιοθετησω αυτον τον απαισιο τροπο που ειχες και να πληγωνω οποιον αγαπουσα πραγματικα. Παρ'ολα αυτα εγω να ξερεις δεν επαψα ποτε να σε σκεφτομαι και να σε αγαπαω οσο περισσοτερο μπορω !!Θελω εστω και μια τελευταια φορα να σε δω να σου πω ολα αυτα που δεν μ αφησες... να ξαναζησουμε εκεινο πρωτο βραδυ 30/10... και μετα θα χαθω μια για παντα!