ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζοντας το χθεσινό στις 17.28 "τα παιδιά του άντρα μου από τον προηγούμενο γάμο του", είτε είναι trol είτε όχι, ένιωσα να θέλω να μοιραστώ την δική μου ιστορία.Πριν κάποιο καιρό ξεκίνησε η σχέση μου με παντρεμένο με παιδί 9 ετών, τότε δεν το ήξερα, μου είχε συστηθεί ως τρία χρόνια χωρισμένος. Να μην τα πολυλογώ, κάποια στιγμή το έμαθα αλλά είχα ήδη εμπλακεί πολύ συναισθηματικά και παρόλο που προσπάθησα κάποιες φορές ήταν αργά για να κάνω πίσω.Με τα πολλά καταλήξαμε να συζούμε και φτάνουμε στο τώρα, σχεδόν δύο χρόνια κοινής μας ζωής. Το παιδί του δεν το έχει ξεχάσει ούτε μια στιγμή. Δύο ΠΣΚ τον μήνα θα πάει να το δεί, να μείνει στο σπίτι ΤΟΥ που τους έχει αφήσει για να μένουν (γυναίκα και παιδί), Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι επίσης πηγαίνει όχι για ΠΣΚ αλλά για εβδομάδα ολόκληρη να αφιερώσει στο παιδί. Κι εγώ μένω μόνη... ναι με πονάει πολύ που μένω μόνη, ειδικά τις γιορτές, εκεί πονάει περισσότερο, αλλά και τι να κάνω? Η συνείδησή μου δεν μου επιτρέπει να στερήσω τον πατέρα από ένα παιδάκι, όπως επίσης δεν μου επιτρέπει σε καμία περίπτωση να βάλω τον ίδιο σε διαδικασία να "διαλέξει", άλλωστε να διαλέξει ΤΙ? Εμένα ή το παιδί? Δεν υπάρχουν αυτά, δεν γίνονται! Άλλο το ένα και άλλο το άλλο, απ'όποια πλευρά και να το δει κανείς. Ποτέ δε θα του θέσω τέτοιο θέμα.Ναι στην αρχή τρωγόμουν, αλλά τρωγόμουν γιατί όταν πηγαίνει μοιράζεται την ίδια στέγη με την πρώην. Δε μπορούσα να του έχω εμπιστοσύνη εφόσον η σχέση μας ξεκίνησε με ψέμα στο συγκεκριμένο θέμα. Με τον καιρό όμως την κέρδισε, μου έχει αποδείξει πολλά πράματα και μπορώ να πω ότι ναι, είναι ξεκάθαρος προς όλες τις κατευθύνσεις. Ονειρευόμαι τη στιγμή που θα έχουμε την δική μας οικογένεια, αλλά αυτή η στιγμή θα έρθει όταν πρέπει να έρθει. Όταν θα είμαστε έτοιμοι όλοι. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει ή όχι, αλλά μέσα μου πραγματικά ελπίζω ότι αν ποτέ όντως κάνω παιδί με αυτόν τον άνθρωπο, τα παιδιά μας θα είναι ΑΔΕΡΦΙΑ. Κλείνοντας θέλω να πω ότι είμαι παιδί δεύτερου γάμου κι εγώ, με μια αδερφή από τον πρώτο που δεν την αλλάζω με τίποτα! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις οικογένειες μας που παρόλα τα μεταξύ τους προβλήματα, ποτέ μα ποτέ δεν μπήκαν ανάμεσα μας.