ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας..Ειμαι αγορι ηλικιας 17-18.Φετος με τις πανελληνιες τα πραγματα αλλαξαν.Απο παλια βαριομουν τα παντα. Ομως ολοι μου οι καθηγητες και ολος μου ο περιγυρος παντα μου ελεγαν οτι ειμαι πανεξυπνο παιδι και μια μερα θα καταφερω πολλα.Οτι το μυαλο μου κοβει πολυ και τα πιανω ολα γρηγορα..ΩΡΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ..ΑΛΛΑ..Αλλα βαριεμαι.Βαριεμαι πολυ.Νιωθω οτι εχω αποτυχει ηδη και οτι θα αποτυχω και στην ζωη μου.Δεν εχω κινητρο για τιποτα. Τίποτα ομως.Ξεκιναω την οποιαδηποτε δραστηριοτητα και μετα απο λιγο καιρο σταματαω..Παρατησα μεχρι και την ιδεα των πανελληνίων για να ηρεμησω ψυχολογικα γιατι ειχα φτασει σε σημειο να κλαιω καθε βραδυ. Ομως ακομα ανησυχω. Νιωθω καπως πιο ηρεμος αλλα ακομα φοβαμαι για το μελλον μου.Για να γινω κατι πρεπει να διαβασω.. και πανω απο εναν μηνα δεν μπορω να διαβαζω. Τα παραταω ολα ευκολα..Λεω οτι θελω να μπω σε καποιο ΙΕΚ (ιδιωτικο) για να κανω πραγματα στην ζωη μου.Αλλα στην πραγματικοτητα δεν εχω βρει αυτο που μου αρεσει . Αυτο που θα μου δωσει τα κινητρα να κανω πραγματα στην ζωη μου. Κανω τεστ στο ιντερνετ και ολα βγαζουν οτι εχω καταθλιψη.Επισκεπτομαι ψυχολογο.Δεν νιωθω να με βοηθαει. Για την ακριβεια δεν πιστευω οτι θα βρεθει ποτε κατι που θα με βοηθησει. Νιωθω την αποτυχια ηδη. Κουραζομαι πολυ ευκολα.Γυρναω σπιτι και κοιμαμαι 3-4 ωρες ενω απλα ημουν στο σχολειο κι εκανα χαζομαρες με τα παιδια..Πλεον δεν μου περνανε σκεψεις αυτοκτονιας οπως πριν 2 χρονια πχ. Χαιρομαι που τουλαχιστον ξεπερασα αυτο.Αλλα ακομα νιωθω ασχημα.Δεν ξερω. Πραγματικά αν υπαρχει κανεις εκει εξω που να εχει μια λυση για το προβλημα μου..Εχω ονειρα.. και θελω να τα υλοποιησω. Αλλα δεν μπορω. Δεν ειναι οτι δεν θελω.. δεν μπορω.