ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι επεσα παλι σε αυτη τη παγιδα. Σε αυτη τη παγιδα που μου στηνεις. Ξανα και ξανα και ξανα. Γιατι? Νιωθω οτι χανω παλι τον εαυτο μου. Με επισκεφτηκε αυτη η κυρια...η κυρια που λεγεται καταθλιψη μαζι με μια αλλη που λεγεται θλιψη. Ποσο γραφικο αυτο που γραφω? Ποσο κλισε? Αλλα τι να κανω? Εσυ με καταντησες ετσι. Κατρακυλησα παλι. Στο ποτο και στις κακιες τις συνηθειες. Ναι το τσιγαρο λεω. Με επρηζες να το κοψω. Μου ελεγες 'εγω σαν φιλος σου στο λεω. θελω το καλο σου' κι ομως με επεισες. Αλλα εγω παλι κατρακυλησα. Επειδη μου το ειπες μονο ως φιλος. Μονο ως φιλος νοιαστηκες...δεν ειμαι καμια γαματη γκομενα. Γι'αυτο μαλλον. Ειμαι αλλοκοτη και περιεργη. Ειμαι χαζη και μερικες φορες καφρος. Βριζω πολυ...ειμαι αυθορμητη. Ειμαι γλυκια και κυκλοθυμικη. Περα ομως απ'ολα αυτα ειμαι αυτη που σε εχει αγαπησει με το ολο της το ειναι. Που σε στηριζει καθε φορα που εσυ εισαι στεναχωρημενος λογω καποιας γκομενας. Ηρθε η σειρα σου ομως να με στηριξεις...ηρθε η σειρα σου να μου κανεις συμπαρασταση επειδη καποιος ηρθε και μου γαμησε την ψυχολογια. Κι αυτος εισαι εσυ, δυστυχως. Αλλα δεν θα ερθεις...απλα θα με ρωτησεις αν ειμαι καλα και θα σου πω αυτο που θες ν'ακουσεις 'ναι ρε, μια χαρα ειμαι'. Ποτε θα με προστατεψεις απο εσενα? Συγγνωμη που τα αισθανομαι ολα αυτα. Συγγνωμη που με θεωρεις φιλη σου και τιποτα παραπανω. Συγγνωμη που σε αγαπαω. Συγννωμη.