24.3.2013 | 01:38
Πάλι τόσο μόνη...
Κάθε πρωί προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να είμαι αισιόδοξη, να μην γκρινιάζω, ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν και χειρότερα. Μάταιο. Βυθίζομαι όλο και περισσότερο. Μένω να μετράω χαμένες προσπάθειες, να αναπολώ φίλους που χάθηκαν νωρίς, και να νοσταλγώ τα όνειρα που γίνανε σκόνη.Άνοιξη. Μα καμία διαφορά.