7.1.2013 | 17:05
παλια λέω,
παλια ημουνα κολληματιας, αλλα για πολυ κολλημα. σιγα σιγα, όσο και αν κολλάω, η υπομονή μου εξαντλειται και αρχιζω να ξενερώνω απο τη μη αποκριση του αλλου (μιλαμε ομως για ουσιαστική μη αποκριση). θα ελεγα καλυτερα, πως κουραζομαι να ασχολουμαι με το παιδεμα, ακομα και αν αυτο δεν είναι 100% πραγματικό αλλά προέρχεται από τις καταστάσεις. άνθρωποι είμαστε, άλλωστε, για να ανατρέπουμε τις καταστάσεις.δεν με φόβισε ξαφνικά ο πόνος, ούτε η έλλειψη, ούτε η απογοήτευση. αρχιζω και ξενερωνω. σκέφτομαι τελικα, πως θα φυγω και απο αυτο εδω, και θα μεινω μονη μου για παντα. το έχω ορκιστεί. μετά απο εσένα μωρό μου, κυριολεκτικά, το χάος. ας ειναι.
