ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα ειμαι μαθητης τριτης λυκειου και ομολογω οτι απο τοτε που εχουν ξεκινησει τα σχολεια δεν εχω ανοιξει βιβλιο.Συνεχεια κανω πασσαλειματα και μικρης διαρκειας διαβασμα.Πιστευω πως ο λογος ειναι η οξεια τεμπελιτιδα που εχω απο μικρο παιδι αλλα και η μοναξια που με πνιγει τα τελευταια χρονια.Πραγματικα η κατασταση δεν υποφερεται αλλο δεν εχω κανεναν ανθρωπο να πω μια κουβεντα,να πιω ενα καφε να περασω λιγο την ωρα μου,η καθε στιγμη περναει ανυποφορα και βαρετα και το οξυμωρο ειναι οτι ταυτοχρονα περναει και γρηγορα.Νιωθω οτι η κατασταση μου δεν εχει αδιεξοδο μεχρι να τελειωσει το σχολειο.Επισης ενα αλλο αρνητικο ειναι οτι εχω σταματησει οποιαδηποτε ασχολια μου και χομπυ μου με την προφαση και την δικαιολογια οτι εχω διαβασμα.Μα αφου δεν διαβαζω ποιον κοροιδευω, τον ιδιο μου τον εαυτο?Η υπαρξη μου εκτος απο αναιτια εχει αρχισει να θεωρειται και βαρετη,μπορει να μην ημουνα ποτε απο τα δημοφιλεστερα παιδια αλλα παντα ειχα πληθωρα ενδιαφεροντων και η ζωη μου κυλουσε με λιγοτερη ασχημια.Αν και δεν ειμαι ατομο της κλαψας νιωθω οτι τοση ωρα κλαιγομαι και οτι ολο αυτο δεν εχει καποιο σκοπο,αλλα ομως ειχα την αναγκη ετσι και ανωνυμα να κλαφτω λιγο για να μου φυγει ενα βαρος.