Ναι. Κι εγω δινω. Το μισησα το σχολειο. Παντα οι καθηγητες μου με ελεγαν οτι εχω πολυ μυαλο και οτι τα πιανω ευκολα ολα. Πχ στο διαβασμα κατι που μαθαινεται σε 3 ωρες εγω το καταφερνα σε προχειρες αναγνωσεις μεσα σε 1 ωρα (και δεν μιλαω για παπαγαλια). Σιχαινομουν ομως το διαβασμα. Ισως σιχαινομουν οτι επρεπε να διαβασω ανουσια πραγματα. Το σχολειο ποτε δεν μου κεντρισε το ενδιαφερον. Δεν ενιωσα ποτε οτι προσπαθουσε να με βοηθησει να βρω τον δρομο μου και να με προετοιμασει για το μελλον. Οσο για τους φιλους; Εκανα ευκολα φιλους. Καναμε χαζομαρες γελουσαμε. Δεν μπορουσα να τους κρατησω ομως. Επειδη η ειλικρίνεια μου και ο δυναμικος μου χαρακτηρας δεν επέτρεπε στους αλλους να με εκμεταλλευονται. Να μην τα πολυλογω, δεν θα μου λειψει το σχολειο, αφου ποτε δεν μου προσφερε τιποτα. Και μισω που δινω πανελληνιες για να αποδειξω οτι ειμαι "ικανος" να ανταπεξελθω στην κοινωνια. Ξερω τις δυνατοτητες μου αλλα το συστημα δεν με αφηνει να τις εκμεταλλευτω. Αυτο.
7.6.2017 | 17:32
Πανελλήνιες
Ειμαι η μόνη που όταν πηγαίνω σχολείο και γράφω και κάθομαι για τελευταία φορα στα θρανία αυτά μου έρχονται αναμνήσεις είτε παλιές είτε κακίες ... και αρχίζω να νοσταλγώ μέσα σε δευτερόλεπτα τα χρόνια αυτά ;
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
