Ακόμα δεν έχουν έρθει τα χειρότερα.
3.4.2022 | 00:54
Πανελλήνιες (ή πεταμένα λεφτά)
Σε δύο μήνες δίνω πανελλήνιες και οι επιδόσεις μου είναι χαμηλότερες από αυτές που περίμενα. Διαβάζω βέβαια, πολύ μάλιστα, αλλά δεν βλέπω καμία βελτίωση. Έχω να βγω με φίλους όσα με δύο μήνες, ο ύπνος μου έχει γεμίσει αλλοπρόσαλλους εφιάλτες με οργανικές ενώσεις και στροφορμές αλλά εν τέλει είναι οι βαθμοί που μετράνε και αυτός παραμένουν μέτριοι. Μου αρέσει πως κάποτε ήθελα και υψηλόβαθμη σχολή, πλέον το βρίσκω αστεία φαντασιόπληκτο σενάριο. Η κατάρρευση του λαμπρού μέλλοντος που είχα φανταστεί για τον εαυτό μου στα πλαίσια των υπεραισιόδοξων, πλην αφελών, ονείρων μου με ενοχλεί βέβαια, όμως το χειρότερο είναι πως αισθάνομαι ότι πρόδωσα και εκμεταλλεύτηκα με γελοίο τρόπο την οικογένειά μου. Οι γονείς μου είναι εργάτες, σαφώς δεν τους περίσσευαν χρήματα για φροντιστήρια αλλά κίνησαν γη και ουρανό για να βρεθούν. Τώρα πάει, όλοι οι κόποι τους για το τίποτα. Το παιδί στο οποίο επένδυσαν αποδείχτηκε ανάξιο της προσφοράς τους, λιγότερο εργατικό ή και λιγότερο έξυπνο από όσο έπρεπε. Στερήθηκαν και κόπιασαν για να μου δώσουν ένα μέλλον και εγώ δημιούργησα με περίσσεια μαεστρία μια βαθύτατη τρύπα στο νερό. Να τη χαίρομαι. Φαντάζομαι δεν θα έχω μούτρα να τους κοιτάξω στα μάτια όταν θα βγουν οι βαθμοί, δεν θα μου το πούνε ποτέ αλλά αναμφίβολα θα απογοητευτούν κι εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να επανορθώσω. Ίσως πάλι να γιγαντώνω απλά πράγματα μέσα στο κεφάλι μου.
6
