ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου λείπεις πολύ,δε φαντάζεσαι πόσο..αλλά δε γίνεται να σου το πω,να σου το δείξω.2 χρόνια ήμασταν φίλοι,μετά σε ερωτεύτηκα,σου άνοιξα την καρδιά μου,δε μπορούσα να σου κρυφτώ..πάντα με πρόδιδαν τα μάτια μου όπως έλεγες και το είχες καταλάβει..προτίμησες να μείνεις στη σχέση σου,παρότι όπως έλεγες ήταν σε τέλμα..το δέχτηκα και συνέχιζα να σε βλέπω,έστω για ένα καφέ και εσύ όμως δε με άφηνες να σε ξεχάσω..και κολλούσα περισσότερο και εσύ μάλλον έπαιρνες την επιβεβαίωση που ήθελες..ώσπου αποφάσισα να ξεκόψω,απότομα χωρίς προειδοποίηση,σου κακοφάνηκε,έκανες σαν κακομαθημένο παιδί και εγώ προσπαθούσα να κρατηθώ ατσάλινη..όμως 4 μήνες τώρα δεν έχει περάσει μέρα που να μην σε σκεφτώ..φοβάμαι τον εαυτό μου,ότι θα λυγίσω και πάλι θα γυρίσω γι'αυτό το λίγο..πώς θα περάσει αυτό;πονάω και το χειρότερο πρέπει να υποκρίνομαι ότι δε με νοιάζει