25.8.2012 | 15:20
Πάντα κρατάει λίγο..
Εντάξει μωρέ, την πατήσαμε, κοινώς μας πήδηξες την ψυχολογία ολίγον και δεν το περιμέναμε αν με ρωτάς... Εντάξει, σε θέλω ακόμα, μπλα μπλα μπλα και δεν σε είχα και ποτέ, μπλα μπλα μπλα... Με παίρνεις τηλέφωνο, με ταράζεις, μου πετάς και ένα "σε σκέφτομαι" και μετά εξαφανίζεσαι, σου λέω να προσέχεις, άντε γεια, σε θέλω ακόμα βέβαια και αλήθεια, άσε με να το ξεπεράσω (αχ μη μ'αφήνεις), σε θέλω κι ας πονάω αλλά θα σε σβήσω από παντού για να μην επικοινωνήσω ξανά και αν το κάνω, φτύσε με αλλά ναι, σε θέλω στη ζωή μου ενώ δεν αξίζεις και τόσο... Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΕΞΟΥΘΕΝΩΝΕΙ! Έλα να το ζήσουμε να τελειώνουμε!!! Πρώτη φορά νιώθω ότι αν δε σε έχω ΕΔΩ το επόμενο λεπτό, θα εκραγώ! Η επιθυμία εκπνέει μόνο όταν την πυροδοτήσεις με πράξη! (όχι, δεν το είπα εγώ, κάποιος άλλος το είπε αλλά ναιαιαιαιαι, ισχύει!!!) Μπαμ!!! -πέρασε το λεπτό-