ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα σαγαπω για παντα και θα κρατησω ολες τις στιγμες που ζησαμε! Ησουν υπεροχος ανθρωπος κι θελες παντα να βοηθας το συνανθρωπο χωρις ποτε να ζητας κατι παραπανω απτο χαμογελο του.ειχες ζησει τοσες πολλες εμπειριες που καθε φορα που ακουγα τις ιστοριες σου ενοιωθα υπερηφανεια που ημουν εγγονη σου.ξερω οτι ηθελες να με δεις γιατρο δεν τα καταφερα ομως αν και προσπαθησα...στην ουσια δεν ηθελα ποτε να παω ιατρικη δεν ηταν ονειρο μου...το χημικο ηθελα και αυτο επελεξα και ας μου λεγες καθε φορα που μεβλεπες τωρα απο κει μπορεις να γινεις φαρμακοποιος? σαρεζαν πολυ παππου τα ανωτερα,τα απιαστα, τα λιγα και γιαυτο αγωνιζοσουν σε ολη τη ζωη σου και δουλευες ασταματητα.εισαι ειδωλο παππου και με συγκινησε τρομερα το γεγονος πως στην κηδεια σου ηρθε κοσμος απο καθε ακρη της ελλαδας να σε τιμησει!Δεν μπορω να το πιστεψω πως δε θα σε ξαναδω παππου...θα μου λειψεις παραπολυ......ηταν σοκ για μενα το τηλεφωνημα στο διαλλειμα στη σχολη...ηταν πολυ ξαφνικο...εκει που τσαπιζες το χωραφι η καρδια σου δεν αντεξε...ουτε εσυ θα ντεχες παππου κολλημενος σενα κρεβατι...και εφυγες οπως το χες πει...χωρις να ταλαιπωρησεις κανεναν...περηφανος πλαι στα αγαπημενα σου φυτα!ξερω οτι πραγματικα το μονο που ηθελες ηταν να προσπαθουμε σκληρα στις σχολες μας και συ θα κανες τα παντα για να μην μας λειψει τιποτα...ησουν τοσο κρυος...αλλα το προσωπο σου ηταν χαμογελαστο σα να εβλεπες καποιο καλο ονειρο...μα κοιμόσουν για ωρες και δεν ξυπνουσες...προσπαθουσα να σε κοιταω οσες περισσοτερες ωρες μπορω να σε χαρω γιατι δε θα σε ξαναβλεπα...αχ αυτο το κρυο προσωπο σου δε θα το ξεχασω ποτε.