ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.3.2014 | 16:07

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΤΕ ΜΕ

Καλησπέρα σε όλους!Είμαι κοπέλα 21 ετών,άνεργη και μένω με τη μητέρα μου.Ψάχνω για δουλειά,όπως πολύς κόσμος,αλλά δεν βρίσκω τίποτα.Ο πατέρας μου πέθανε πριν 1,5 χρόνο.Είμαι σε μια σχέση με γυναίκα εδώ και 3 χρόνια.Και τώρα,θα σας πω όσα με προβληματίζουν και θα ήθελα πραγματικά τη βοήθειά σας,διαβάζοντας τις συμβουλές σας.Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη!Γενικά δεν έχω προβλήματα με τη μητέρα μου.Οι καυγάδες μας έχουν μειωθεί κατά πολύ.Απλά νιώθω να πιέζομαι.Μου λέει συνέχεια να χάσω κιλά (δεν είμαι χοντρή,απλώς έχω μερικά παραπάνω),να βρώ δουλειά (λες και δεν ξέρει την κατάσταση),να σπουδάσω (ενώ το μόνο που μου αρέσει είναι το τραγούδι και δεν με εμπνέει κάτι άλλο),να πάω φωνητική (αυτό θέλω κι εγώ) και ΟΛΑ αυτά μαζί,ταυτόχρονα.Πάμε στο θέμα της σχέσης τώρα.Η σύντροφός μου είναι μεγαλύτερη απο μένα και απο τα 3 χρόνια μόνο ο πρώτος ήταν πραγματικά τέλειος.Τα επόμενα 2,όλο αυτό σιγά σιγά χάθηκε.Την επηρέασε τραγικά η κρίση στο ψυχολογικό κομμάτι (γιατί παίρνει ακόμα 1.300 το μήνα),με αποτέλεσμα να αρχίσει να μην κάνει έρωτα μαζί μου.Βασικά,έκανε,αλλά δεν με άφηνε εμένα να την αγγίζω καν και όταν με άφηνε,την έβλεπα πως το έκανε τελείως για χάρη μου.Αυτό όλο κράτησε σχεδόν όλο τον δεύτερο χρόνο της σχέσης.Μετά,σιγά σιγά άρχισε να θέλει και να μου λέει να κάνουμε έρωτα κλπ αλλά δεν μου έβγαινε.Α!Να μην ξεχάσω να πω πως πέρα απο τις διακοπές του καλοκαιριού,βγαίναμε έξω μόνο 3-4 φορές το χρόνο(!).Συνέχεια μόνη μου με φίλους,με φιλικά ζευγάρια,ένιωθα άσχημα που δεν έβγαινε ποτέ μαζί μου πια γιατί ''δεν είχε όρεξη'' ή ''δεν είχε λεφτά''.Τώρα πριν λίγο καιρό πέθανε ο πατέρας της και συνεχίζει να είναι μέσα στην γκρίνια,στη μίρλα και την μαυρίλα.Εγώ είμαι μαζί της ακόμα γιατί την αγαπάω πολύ (αλλά δεν είμαι πια ερωτευμένη) και ίσως και απο συνήθεια (μπορεί και απο ''λύπη'').Εδώ και δυο χρόνια συνέχεια είναι μεσα στην μιζέρια,πολύ απαισιόδοξος άνθρωπος,ενώ στο πρώτο 6μηνο της σχέσης ήταν ΤΕΛΕΙΑ.Αυτά...τελικά δεν γινόταν να είμαι σύντομη!!!Θα ήθελα να με συμβουλέψετε και να μου πείτε τι να κάνω.Νιώθω πως χάνω τη ζωή μου,αδρανώ,ενώ θα έπρεπε σε αυτή την ηλικία να βράζει το αίμα μου και να είμαι γεμάτη όρεξη.Να είστε όλοι καλά.Δ.
 
 
 
 
Scroll to top icon