ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ελπίζω να είσαι καλά, να καταφέρεις ο,τι μου 'λεγες πως θες να πετύχεις. Να περάσεις στη σχολή που σ' αρέσει, να πάρεις την πρώτη θέση στη Σουηδία που με τόσο πάθος μου μιλούσες. Κατέκτησε όλες τις πρώτες θέσεις που ονειρευόσουν γιατί σου αξίζουν. Να περνάς καλά με τους φίλους σου, να εκμεταλλευτείς όλες τις στιγμές με τους γονείς σου που τόσο πολύ σε στηρίζουν.Να προσέχεις τον εαυτό σου και να μην ξαναμακρύνεις το μαλλί σου σου πηγαίνει πιο πολύ κοντό. Να καταφέρεις να πας στους ολυμπιακούς. Ας αποτύχεις δεν πειράζει θα ξαναπροσπαθήσεις κι αν δεν το καταφέρεις ούτε τότε θα ξέρεις ότι προσπάθησες. Πίστευα και θα πιστεύω σε σένα. Θα ήθελα να σε δω μια μέρα στην τηλεόραση, την ώρα που θα συμμαζεύω, θα μαγειρεύω ή θα είμαι έτοιμη να φύγω στη δουλειά, να είσαι εκεί περήφανος στο πιο ψηλό βάθρο και να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο με την ελληνική σημαία στους ώμους σου και τότε εγώ θα κάτσω να σε δω και να θυμηθώ όσα προλάβαμε να κάνουμε μαζί. Όταν βγήκαμε πρώτη φορά. Πόσο άβολα ήταν; καθόμασταν στο παγκάκι λίγο πριν φιληθούμε. Το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια εσύ απλωμένος σα χταπόδι με το χέρι σου απλωμένο στην πλάτη από το παγκάκι και το πόδι μου επάνω στο δικό σου να μου χαϊδεύεις το γόνατο κοιτώντας με και μετά γυρνώντας προς το μέρος σου με κοιτάς και έρχεσαι κοντά. Άρχισες αργά να με φιλάς κι εγώ επιτάχυνα γιατί έτσι είχα μάθει ο,τι θέλω να το διεκδικώ με γρήγορους ρυθμούς. Και κάθε φορά που τραβιόμασταν ήθελα κι άλλο.Μου άρεσε που μία μαζευόσουν και μία έλεγες ότι δεν σε νοιάζει όταν έβλεπες άτομα να περνούν από μπροστά μας όσο φιλιόμασταν. Φιλούσες με περισσότερο πάθος σαν να φοβόσουν μην γίνει τίποτα και μας διακόψει ή κάποιος μας χωρίσει. Μου άρεσε που ήσουν υπερπροστατευτικός στο δρόμο με τα αυτοκίνητα και μετά με το κρύο. Τα μικρά πράγματα που έκανες ήταν αυτά που θυμάμαι πλέον, αυτά που αφιέρωνες όλη σου την προσοχή επάνω μου. Ξέφυγα πάλι... Καταραμένες αναμνήσεις κάθεστε σιωπηλές για χρόνια και μόλις σας δωθεί το κατάλληλο ερέθισμα γίνεστε βάσανο και καταστρέφετε ανθρώπους.Δεν θα το διαβάσεις ποτέ και αυτό είναι που με πονάει περισσότερο δεν θα μάθεις ποτέ πως σε έβλεπα εγώ και πόσο δύσκολο μου είναι να σε αφήσω. Έκλαψα για σένα πολλές φορές, μα δε με πειράζει, κλαίω και τώρα που το γράφω αλλά εσύ είσαι κάπου περνώντας καλά και χαίρομαι ειλικρινά για σένα, απλά θα ήθελα να είχες αφιερώσει λίγο χρόνο για μένα. Να νόμιζα τουλάχιστον ότι ήμουν κάτι, έστω μικρό για σένα.Δεν μπορώ να σου πω αντίο Βασίλη, πονάω, αλλά ούτε και ότι θα τα ξαναπούμε ας το αφήσουμε στον αέρα αφού έτσι κάναμε πάντα στις συζητήσεις μας όλο υπονοούμενα. Ευχαριστώ που μου έμαθες πως οι άνθρωποι πρώτα πληγώνουν και έπειτα φέρονται σαν να μην έγινε τίποτα.- Χ. 06/01/2020