ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλά βραδιά τα πέρασα περιμένοντας έστω ένα σου μήνυμα. Και για να πω την αλήθεια ακόμα το κάνω καμιά φορά. Δεν ξέρω γιατί. Περίμενα ότι θα μου στείλεις, ότι θα μετανιώσεις και θα θες να το προσπαθήσουμε ξανά. Πιο σοβαρά αυτή τη φορά. Όμως αυτό δεν έγινε ποτέ. Θέλω να δείχνω ότι πλέον είμαι καλά, όμως είμαι σχεδόν σίγουρη πως δε τα καταφέρνω καθόλου καλά. Γράφω με τις ώρες όλα αυτά που νιώθω και όλα αυτά που δε βρήκα ποτέ τις λέξεις να σου πω. Ξέρω πως έλεγα ότι μπορεί να ήταν καλύτερα να μη μιλάμε, ίσως να μου το έκανε πιο εύκολο, όμως να ξέρεις πως τώρα αυτό με σκοτώνει. Έχω καιρό να ακούσω τη φωνή σου και το θέλω σαν τρελή. Να δω τα μάτια σου, να χαζέψω το χαμόγελό σου και να κρυφτώ στην αγκαλιά σου. Για μια στιγμή πίστεψα πως υπάρχει ο ιδανικός άνθρωπος και για μένα. Και πίστεψα πως αυτός ήσουν εσύ. Πόσο πολύ το ευχόμουν αυτό. Η σιωπή σου είναι εκκωφαντική. Δεν έχω άλλωστε το θάρρος να σου μιλήσω. Έστω να δω τι κάνεις. Είχαμε μια παραλίγο ευτυχία. Ήταν καλό όσο κράτησε, όμως δεν κράτησε πολύ...