ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και έφταιγα εγώ.Καθώς οδηγούσα απ'το χωριό προς την πόλη είχε μπροστά μου ενα κομβόι από νταλίκες επειδή μάλλον μετέφεραν προϊόντα από το τελωνείο. Έκανα υπομονή και δεν δοκίμασα να προσπεράσω επειδή ο δρόμος ήταν γεμάτος στροφές και στενός. Με το που βγήκαμε από τα βουνά και τις πλαγιές και ο δρόμος ήταν ίσιος, έκανα μια προσπέραση, δεύτερη προσπέραση, στην τρίτη προσπέραση όμως δεν υπολόγισα σωστά επειδή η νταλίκα ήταν διπλή και από απέναντι ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα ένα άλλο όχημα και στην κυριολεξία τελευταία στιγμή επιτάχυνα και ίσα ίσα χώθηκα στη λωρίδα. Λίγα δέκατα να αργούσα και το πιο πιθανό θα ήταν να με είχε καρφώσει το απέναντι όχημα και παράλληλα με το πέταγμα να έπεφτε η νταλίκα πάνω μας. Υπόψιν στο αυτοκίνητο μέσα είχα τον αδερφό μου συνοδηγό, πίσω την νονά μου και δεξιά της τη μάνα μου.Αναλαμβάνω όλη την ευθύνη και την ηλιθιότητα επειδή εκτίμησα λάθος. Δεν έχει νόημα να μπω στη διαδικασία αν έφταιγαν και οι άλλοι, επειδή άμα γίνει το κακό τρέχα γύρευε το δίκιο σου στον άλλο κόσμο.Ένιωσα απαίσια. Επειδή αν γινόταν το κακό, στην καλύτερη θα έφευγα εγώ, στην χειρότερη θα έπαιρνα στο λαιμό μου και άλλους. Ακόμα και αν έφευγα εγώ, ο πόνος θα ήταν μεγάλος για την μάνα μου που μαζί μου έτρεχε στα νοσοκομεία όταν παλιότερα πάλευα με τον καρκίνο και κάθε μέρα η αγωνία ήταν (και δυστυχώς είναι) μέσα μας. Τόσος κόπος θα πήγαινε άδικα από μια απερισκεψία.Συγνώμη μάνα. Ένιωσα απαίσια που με απερίσκεπτη προσπέραση έβαλα σε κίνδυνο όσα με κόπο κατακτήσαμε.Να προσέχετε στους δρόμους. Τις τελευταίες μέρες έγιναν τόσα δυστυχήματα. Αν προσέχουμε θα γυρίσουμε όλοι στα σπίτια μας ασφαλείς.