ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς γίνεται να μπερδεύτηκα μέσα σε ένα βράδυ; από τα λόγια ενός τρίτου ανθρώπου; Με το φίλο μου είμαστε μαζί εδώ και μισό χρόνο, τον γνώρισα μέσα από έναν πολύ καλό μου φίλο και τώρα έχει μπει στην παρέα, μιας και έχουμε περάσει όλοι στην ίδια πόλη. Από την αρχή που ήμασταν μαζί, τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας φαινόταν ότι τον συμπαθούσαν, αλλά δεν έπαιρναν και πολύ στα σοβαρά τη σχέση μεταξύ μας, την έβλεπαν σαν κάτι παροδικό. Ίσως φταίει και η ιδιοσυγκρασία μου, είμαι γενικά πολύ χαλαρή και ανοιχτή σαν άτομο, και αυτός είναι πολύ ειλικρινής και ευθύς, οπότε παρόμοιο "χαλαρό" και "ευθύ" χαρακτήρα είχε και η σχέση μας.Ειδικά όταν συζητούσαμε με έναν φίλο μου στην αρχή για πλάκα για το πώς μας βλέπει, είχε πει ότι δεν είναι πολύ σίγουρος αν ταιριάζουμε.Πέρασε από τότε ο καιρός, και με το φίλο μου άρχισα να νιώθω πιο σοβαρά πράγματα, πράγματα που δεν είχα νιώσει πιο πριν, και για πρώτη φορά ένιωσα ερωτευμένη. Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία και μου το επιβεβαίωνε σε κάθε ευκαιρία, καθώς γενικά δεν ανοίγομαι εύκολα σε σχέσεις. Νιώθαμε σχεδόν από την αρχή και οι δύο ότι επικοινωνούσαμε, παρά τις επιμέρους διαφορές στη νοοτροπία και στην ιδιοσυγκρασία μας, τις οποίες αγαπώ γιατί οδηγούν σε εποικοδομητικές συζητήσεις.Όλα αυτά με έκαναν ευτυχισμένη, μέχρι χθες, που έτυχε να καθίσω μόνη μου με τον πολύ καλό μου φίλο που μας γνώρισε. Μιλούσαμε για την κοπέλα του με την οποία είναι έξι χρόνια μαζί, και μετά έτυχε να μιλήσουμε και για μένα. Μου είπε ότι ακόμα δεν πιστεύει ότι ταιριάζουμε, ότι του φαίνεται αδιανόητο το πως είμαστε τόσο καιρό μαζί, και γενικά όταν κάνουμε σχέδια σαν παρέα πρέπει πάντα εγώ να τους θυμίζω να τον συμπεριλάβουν, ενώ πια είναι οργανικό μέρος της παρέας. Μου είπε επίσης, ότι θα μπορούσε οποιαδήποτε άλλη να είναι στη θέση μου, γιατί ο φίλος μου εκείνη την περίοδο (το όλο πράγμα ξεκίνησε από πάρτυ) γενικά είχε ερωτική απογοήτευση και ψαχνόταν, οπότε δεν ήταν και πολύ επιλεκτικός.Άλλαξα τη συζήτηση επειδή άρχισα να νιώθω πολύ άσχημα. Μπήκαν μέσα μου αμφιβολίες και σκέψεις που είχα καταφέρει να διώξω πολύ καιρό πριν, γιατί γενικά δεν εμπιστεύομαι εύκολα. Πάντα πίστευα ότι οι άλλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ειλικρινή σχέση μου έχουμε, τους φαίνεται σαν κάτι ξένο, και επίσης ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πώς, παρά τις διαφορές μας μπορέσαμε και είχαμε αισθήματα ο ένας για τον άλλον τόσο γρήγορα.Δεν μπορώ να πιστέψω πώς τα λόγια αυτού του φίλου μου, και η στάση των φίλων μου γενικά, με έκαναν να έχω αμφιβολίες για τη σχέση που μέχρι πρότεινος ήμουν ευτυχισμένη. Είμαι τόσο αδύναμη τελικά; ή όντως υπάρχει μια δόση αλήθειας πίσω από όλα αυτά που εγώ δεν βλέπω επειδή πρώτη φορά νιώθω έτσι με κάποιον;Μήπως απλά πρέπει να αγνοήσω την άποψη των 2 αυτών φίλων μου (που όμως με ξέρουν από πολύ μικρή) και να ζήσω τα απλά πράγματα που με έκαναν χαρούμενη στη σχέση αυτή, αποδεικνύοντας το λάθος τους;Ξέρω ότι υπερβάλλω, αλλά νιώθω αρκετά μπερδεμένη, σα να άλλαξε κάτι μέσα μου, σα να προσγειώθηκα απότομα, αν και ξέρω ότι δε θα έπρεπε να πτοούμαι έτσι.