15.2.2013 | 01:19
Παράπονο
Θέλω τόσα να πω μα δεν χωρούν σε λέξεις.Προσπαθώ να τα ζωγραφίσω και δεν φτάνουν τα χρώματα.Αρχίζω να τα τραγουδώ αλλά τελειώνουν οι νότες.Μήπως γι' αυτό δεν με καταλαβαίνει κανείς;Είμαι του κόσμου ο πιο δυστυχισμένος.Κι ας μην πεινώ· κι ας μην κρυώνω τα βράδια.Πόνοι φριχτοί κυριεύουν το κορμί μου.Το μυαλό μου διαταράσσουν εφιάλτες.Λύγισα πια κι ας δείχνω δυνατός.Σε ψάχνω για να κρατηθώ μα δεν σε βρίσκω.Μη μ' εγκαταλείπεις τώρα που σε χρειάζομαι.Γίνε για μένα πατέρας, μάνα, αδερφή και ερωμένη.Αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι που δεν γνώρισα ποτέ.Δώσε μου ένα λόγο να συνεχίσω να ζω.Γιατί το σκοτάδι είναι βαρύ και με τρομάζει.Κλαίω με αναφιλητά μα δεν μ' ακούει κανείς.Γύρω μου εκκωφαντική σιωπή τρυπά τα τύμπανά μου.Άλλη μια μαρτυρική μέρα ξημερώνει.Ως πότε θ' αντέξω να μετράω τις πληγές μου;Θέλει θάρρος για να βρεθείς στο κενό.Θέλει τόλμη για ν' ανοίξεις τα φτερά σου.Θέλει δύναμη για να πετάξεις μακριά.Αν βγει ο ήλιος και δεν είσαι εδώ,μα τω Θεώ θα φύγω μια για πάντα!Δ. Σ.