ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδαζω σε ενα τμημα(ΑΕΙ) που δεν ειναι τοσο διαδεδωμενο.. στο τμημα πολιτικων επιστημων.. Οταν περασα, οι γονεις μου ελεγαν οτι περασα φιλοσοφικο και οχι εκει που περασα.. Ουτε γιορτασαμε ουτε τιποτα..Περασα στη πολη που ειναι διπλα στη δικη μου.. Ηρθαμε μαζι λοιπον, πιασαμε το σπιτι και μετα γυρισαμε πισω,, μετα απο 2 μερες επρεπε να ανεβω πανεπιστημιο για τις εγγραφες.. Πηρα το λεωφορειο και ανεβηκα μονη μου.Δεν ηρθαν ποτε.. ενω αλλα παιδια ηταν με τους γονεις τους.. δεν εχουν ερθει ποτε να δουν το πανεπιστημιο . Εχω μετακομισει 3 φορες και το εκανα παντα με τη βοηθεια ενος φιλου του πατερα μου που μενει εδω.. δεν ηρθαν ποτε.. ειμαι 3 χρονια φοιτητρια και δεν εχουν ερθει ποτε να με δουν.. ετσι να κανουν μια επισκεψη.. και οταν ερχονται που εχει γινει 2 φορες στα τρια χρονια.. ξεφορτωνουν τα πραγματα και φευγουν..Εχω μια εικονα στο μυαλο μου που δεν θα την ξεχασω ποτε.. Πρωτη μερα στο πανεπιστημιο, μονη μου, να ψαχνω σαν τη χαζη τη σταση του λεωφορειου, να ρωταω απο δω και απο κει.. κ μετα την εγγραφη να γυρναω στο φοιτητικο μου σπιτι.. και μετα επειδη δεν ηξερα πως να παω στα κτελ να παρω το λεωφορειο πηγα με τα ποδια.. και ενω ημουν τοσο χαρουμενη που περασα καπου και που ενιωσα ελευθεση δεν μπορουσα να το μοιραστω,.. Οποτε παω να τους μιλησω για τη σχολη αδιαφορουν και με ακουν μηχανικα.. και ενω ρε γαμωτο τα παω παρα πολυ καλα με τη σχολη, του χρονου τελειωνω, το λεω στους γονεις μου και αδιαφορουν..Με τρωει συνεχεια ολο αυτο και στεναχωριεμαι.. και μετα που θα τελειωσω θα δοσω κατατακτηριες να μπω σε ενα πολυ καλο τμημα και ολα αυτα απλα για να νιωσω και εγω πως ειναι να χαιρονται οι γονεις που το παιδι τους μπαινει σε μια γνωστη σχολη και οχι οπως η σχολη των Πολιτικων επιστημων που περασα εγω..Και το θεμα ειναι οτι δεν μπορω να τους πω τιποτα.. γιατι οποτε παω να πω κατι βαζω τα κλαματα..Συγνωμη αν σας τα επριξα..Καλο βραδυ..