ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.9.2019 | 22:08

ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Παιδιά δεν έχω να εξομολογηθώ κάτι απλά το παράπονό μου θα ήθελα να πω..Καλή μαθήτρια, όχι άριστη, με μια κλίση στα οικονομικά και στα μαθηματικά.. Στις πανελλήνιες δεν έγραψα καλά, αλλά κατάφερα τον τομέα που ήθελα. Στην Κοζανάρα λοιπόν όπως λέγαμε! Με τη σχόλη πήγαινα εξαιρετικά, περνούσα τα μαθήματα στην ώρα τους, καλοί βαθμοί και καλές σχέσεις με τους καθηγητές.. Αλλά ήμουν για παραπάνω, δεν μου έφτανε να βγάλω ΤΕΙ, ήθελα και άλλα πτυχία και μεταπτυχιακά και όλα αυτά τα ωραία! Στο τρίτο έτος γκρεμίζεται ο κόσμος μου, χάνω το στήριγμα μου, τον άνθρωπο που με μεγάλωσε, τον μπαμπάκα μου και πέφτουν όλα πάνω μου.. Η αδερφή μου έδινε πανελλήνιες εκείνη τη χρόνια και προφανώς δεν κατάφερε κάποια σχολή, αλλά ευτυχώς γιατί δεν υπήρχαν και τα χρήματα να πάει οπουδήποτε. Η σχολή και τα όνειρα μου έμειναν στη μέση πάνω που ξεκινούσα την πτυχιακή μου, μια εργασία που ήξερα ότι θα μου έδινε το βήμα για τα παραπάνω που ήθελα.. Και φτάνουμε στο 2018, τελείωσα τα μαθήματα με 2 χρόνια καθυστέρηση αφού πήγαινα μόνο στις εξεταστικές.. Δεν ήμουν ικανοποιημένη που θα έπαιρνα αργά το πτυχίο μου οπότε τα έδωσα όλα στην πτυχιακή μου!Δεν ήθελα να αποτύχω, είχα ξεχάσει πολλά από τη σχόλη και είχα χάσει τις επαφές με καθηγητές και συμφοιτητές για να ζητήσω βοήθεια. Ούτε ο υπεύθυνος καθηγητής μου δεν με θυμόταν καλά καλά.. Έκλαιγα από την πίεση, δεν κοιμόμουν τα βράδια αλλά τα κατάφερα! Το 10 έμοιαζε σαν όνειρο. Αλλά δεν ήταν μόνο το αυτό, διακρίθηκα, τους άρεσε, με κάποιες διορθώσεις μου ζήτησαν να την παρουσιάσω σε ένα συνέδριο! Ενθουσιάστηκα, οι κόποι όλοι μου φάνηκαν τίποτα.. Έκανα τις διορθώσεις, ενημέρωσα τη μαμά μου ότι θα χρειαστώ κάποια χρήματα για το ταξίδι, είπα στη δουλειά ότι θα λείψω και μετρούσα μέρες.Και δεν πήγα ποτέ, δεν έφταναν τα χρήματα μας, έχουμε κοινό ταμείο και τα διαχειρίζεται η μαμά μου, ένιωσα τόσο άδεια, τόσο μόνη, σαν να με πρόδωσε κάποιος.. Δεν κατηγορώ τη μητέρα μου, καταλαβαίνω ότι είχαμε μεγαλύτερες ανάγκες. Αλλά απογοητεύτηκα.. Τουλάχιστον πλέον ξέρω ότι έχω τις δυνατότητες! Πέρασε ένας χρόνο σχεδόν και ακόμα δεν το έχω χωνέψει..
1
 
 
 
 
σχόλια
Αν δεν κάνω λαθος μπορεις να καταθέσεις την εργαδια σου σε κάποιο επόμενο συνέδριο. Σε συνεργασία με τον καθηγητή σου. Αν ισχυει αυτο που λεω, τοτε γτ να μην επικοινωνήσεις μα τον καθηγητή σου να του πεις οτι ενδιαφέρεσαι να παρουσιάσεις την εργασια κ να την καταθέσετε μαζι? Εφοσον βεβαια εχει την διαθεση να σε βοηθήσει. Προϋπόθεση βεβαια να μπορεις κ συ πλεον να ανταπεξελθεις οικονομικα (απ οσο γνωριζω πληρώνεις κ κάποιο ποσο για την κατάθεση της εργασιας) που μαλλον αν το γνωρίζεις απο καιρο πριν τοτε μπορείς να κανεις αποταμιευση. Αφου τοσο σε στεναχωρισε ολο αυτο, τοτε κανε μια προσπάθεια ακομα. Μη ντραπεις να μιλησεις στον καθηγητή. Σιγα κ τι εγινε? Φιλια!
Scroll to top icon