ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φιλιά... φιλία. Κάτι μου θυμίζει ναι... Την ξέρω αυτή τη λέξη, ή μάλλον όχι δεν την ξέρω. Μα που την έχω ακούσει, που την έχω ακούσει.. Α! Στο σχολείο ναι. Και μετά? Α ναι! Στο facebook, στο twitter, στο skype...! Στην καθημερινότητα πλέον μόνο στα μέσα δικτύωσης μπορώ να τη διαβάσω. Γιατί μέσα μου δεν μπορώ. Είμαι γυναίκα. Είμαι 25. Δεν έχω φίλους. Μόνο γνωστούς. Πολλούς γνωστούς και έναν δεσμό. Είμαι καλά γιατί έχω το δεσμό μου. Αν δεν είχα δεσμό θα ήμουν απολύτως μόνη. Όμως μου λείπουν οι φίλοι. Κάποιοι μου λένε πως έχω φίλους αλλά διαφώνω. Φίλος δεν είναι αυτός που δεν σε συμπεριλαμβάνει στις εξόδους του. Φίλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει μετά από ένα μήνα τα νέα σου. Φίλος είναι αυτός που έρχεται να σου χτυπήσει την πόρτα κρατώντας καφέ στο χέρι απ' έξω μόνο και μόνο για να σου πει ένα γεια και που θα σε δει σαν τη μούμια (γιατί δεν θα περιμένεις κανέναν) όταν θα του ανοίξεις την πόρτα, αλλά παρόλα αυτά δεν θα σε νοιάζει! Φίλος δεν είναι αυτός που δεν ανοίγεται με την δικαιογία ότι είναι καλός ακροατής και μετά από καιρό καυχιέται που σε άκουσε. Φίλος είναι αυτός που ξέρει να δίνει και να δέχεται. Εγώ εδώ και χρόνια αυτό το έχω χάσει. Άνθρωποι που γύρισαν πλάτες γιατί «Αλλαξαν λόγω συνθηκών!». Ναι κι εγώ άλλαξα... Έμαθα να καταλαβαίνω για ποιους αξίζει να προσπαθώ.Τα φιλιά μου!