ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι εφηβη και ακομα δεν εχω νιωσει πραγματικη αγαπη... ειναι δυσκολο να μην γνωρισει καποιος πραγματικη αγαπη.. αλλα εγω πιστευω οτι δεν την εχω νιωσει ακομα (απο οικογενεια, φιλους, συγγενεις). Ειναι η μονη φορα που θα παινεψω τον εαυτο μου και θα ειναι η η πρωτη γιατι πιστευω πως αυτο πρεπει να το κανουν οι αλλοι για σενα ανεξερετως απο το αν εχεις αυτογνωσια η οχι. Ειμαι ενα παιδι μυαλωμενο με την μεγαλητερη καρδια απο ολους τους συνομηλικους μου που εχω γνωρισει. Ειμαι ενα παιδι σχετικα παχουλο αλλα δεν ξερω αν αυτο εχει να κανει πραγματικα με το προβλημα μου, γιατι αν κατι δεν εχει να κανει σιγουρα τοτε αυτο ειναι ο χαρακτηρας μου. Προσπαθω ποτε να μην βαζω λογια , ποτε δεν προδιδω την εμπιστοσυνη κανενος (αυτο το ειχα κανει μια φορα στο παρελθον με ασχημο τροπο και αφου εκλαψα και το μετανιωσα πικρα δεν το ξαναεκανα ποτε αλλα παρολο που ηταν το πρωτο ακομα και πριν απο αυτο δεν υπηρχε κατι περισσοτερο αλλα ουτε και μετα κατι λιγοτερο διοτι δεν ειχα ανθρωπους να χασω).Στο δημοτικο.. ετρωγα 6 χρονια ξυλο για υτο και παντα χαμογελουσα και ημουν η ψυχη της παρεας οπως τωρα.. ποτε δεν ειμουν ενα παιδι απομονομενο και μοναχο τους στην κλασσικη γονιτσα. Παντα ημουν η πλακατζου αυτη που εκανε πλακα και που παντα η αλοι γελαγαν οταν βρησκοντουσαν στην παρεα μαζι της.Στο γυμνασιο ηρεμησαν τα πραγματα αν και αυτος που με βαραγε δεν αλλαξε χαρακτηρα αλλα αλλαξα εγω .. οχι οχι δεν εκδικηθηκα ποτε δεν θα το εκανα, ακομα και μεχρι και σημερα στο λυκειο τον βλεπω και του λεω καλημερα ,με στεναχωρει η εκδικηση δεν με λιτρωνει. Αγαπαω ολους τους ανθρωπους δεν κανω κανεναν διαχωρισμο σε χρωμα δερματος ,θρησκεια και οτι αλλο.. ειμαι ανοιχτομυαλο παιδι και δεν εχω κολληματα οπως εχουν κοριτσια στην ηλικια μου ,που μαλωνουν για ασκοπους λογους η παρεξηγουνται με το παραμικρο και κανουν να μιλησουν αιωνες, και προπαντος δεν εχω καμια ιδεα ανωτερωτητας οπως οι περισσοτερες. ο πατερας μου παρολο που στην επιφανεια ειναι καλος ευασθητος και τα λοιπα απ'οτι διχνει , δεν μπορει να με καταλαβει και ουτε μπορουσε ποτε, δεν ξερει σχεδον τιποτα για μενα παρολο που ειμαστε συγκατικοι απο τοτε που γεννηθηκα. Ειναι αρκετα παιδια που ταυτιζονται μαζι μου σε καποιος τομεις οπως μερικα που εχουν χασει τους γονεις τους και δεν ειχαν καποιονς για στηριξη η αλλα που εχουν προδοθει πολλες φορες απο φιλους , μητερα και πατερα. η ακομα και αλλα που εχουν κοντινη ιδεολογια με την δικη μου αλλα διαφεραμε σε αλλα εξισου σημαντικα και δεν εκαναν βημα οι φιλιες μας. μεσα σε μια φιλια ειμαι αυτη που κανει σχεδον παντα την υποχορηση και αυτο με εξαντλει καποια στιγμη αλλα ποτε δεν ηταν λογος για να σπασει καποιος μαζι μου.. δυστυχως οι λογοι ηταν αλλοι και προερχοντουσαν παντα απο τον απεναντι και οχι απο μενα. Στο λυκειο τις προαλλες μας δωσανε ενα ερωτηματολογιο ψυχολογιας στο οποιο απλα επρεπε να κυκλωσεις και να βαλεις τικ. Οταν το συμπληρωσα βγηκα απο την ταξη και πηγα καπου εξω για να κλαψω , ναι ακουγετε καπως αλλα αυτο εγινε, καθως το συμπληρωνα σχεδον σε καθε σελιδα, σε καθε ερωτηση συναντουσα ολα μου τα συμαδια ξανα και ξανα εκεινη την στιγμη συνειδητοποιησα ποσα ειναι τα σημαδια μου ηταν σαν να εκανα για πρωτη φορα το μετρημα. Ηταν αρκετα.απο : Hope*#F&L