ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και μέρες έχουν αλλάξει τα πράγματα μεταξύ μας, όχι επειδή μας τελείωσε αλλά επειδή οι συνθήκες δεν ήταν με το μέρος μας. Όλοι μου λένε να το συνειδητοποιήσω και να προχωρήσω,για το καλό μου και ότι δεν είσαι για μένα. Εγώ κάποιες μέρες το προσπαθώ,αλήθεια και νιώθω αποφασισμένη και συμβιβασμένη με την κατάσταση. Εκεί όμως που νιώθω πως έχω κάνει ένα βήμα μπροστά, κάπου εμφανίζεσαι, κάπου θα ακούσω για σένα και άντε πάλι στα ίδια. Πριν πέσω για ύπνο σκέφτομαι ωραίες στιγμές που ζήσαμε και σχεδόν πείθω τον εαυτό μου ότι τίποτα δεν τελείωσε, δεν γίνεται να τελείωσε! Με πλημμυρίζει μια αδικαιολόγητη αισιοδοξία και ξαφνικά, προσγειώνομαι στην πραγματικότητα,προσπαθώ να σκεφτώ κάτι άλλο για να κοιμηθώ και άλλες φορές δύσκολα,άλλες πιο εύκολα τα καταφέρνω. Το πρωί το ξυπνητήρι χτυπάει από νωρίς γιατί έχω διάβασμα και πρέπει τουλάχιστον να πάω καλά στην εξεταστική, το ακούω αλλά δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι, όχι επειδή είμαι κουρασμένη αλλά επειδή δεν έχω όρεξη για τίποτα. Τελικά σηκώνομαι και διαβάζω, παραδόξως τα πάω καλά,αλλά πιέζομαι για να τα καταφέρω. Βγαίνω έξω και βλέπω ανθρώπους,ξεχνιέμαι λίγο μέχρι που κάτι σκέφτομαι,μάντεψε τι(!) και πέφτω πάλι. Το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω σπίτι. Όλες οι μέρες μου φαίνονται πανομοιότυπες, με εξαίρεση κάποιες που εμφανίζεσαι και εμφανίζεται μαζί ένα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπό μου,αλλά δεν κρατάει πολύ. Κάνω υπομονή γιατί ξέρω πως όλα κάνουν τον κύκλο τους και κάποια στιγμή μπορεί να τα θυμάμαι και να γελάω.Υπάρχει όμως και το ελπιδοφόρο σενάριο να τα θυμόμαστε και να γελάμε μαζί! Τι διαλέγεις;