ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η προηγουμενη μου σχεση τελείωσε λιγο πριν τα Χριστούγεννα και ειχε σχηματιστεί στα πλαισια μιας παρέας.Η παρεα αυτη συνεχίζει να βγαινει κανονικα και περιλαμβανει δυο πολυ καλες μου φίλες και τα αγορια τους. Με καλουν στις συγκεντρωσεις που κανουν αλλα εγω αποφεύγω να πηγαινω συνηθως γιατι δεν θελω να βλεπω τα μουτρα του πρωην μου, ο οποιος κουβαλάει και την καινουρια του και νιωθω αβολα οταν ειναι και αυτος εκει. Εχω προχωρήσει σε αλλη σχεση, οπως και αυτος και μου ειναι πλεον αδιάφορος. Εξηγω στις φιλες μου οτι νιωθω αβολα να ειμαι στον ιδιο χωρο με αυτον παρολο που οταν τον βλεπω δε δινω σημασια και δε μιλάμε καθολου αλλα δεν μπορω να ξεχασω το πως μου φερθηκε οταν χωρισαμε και το ποσο ασχημα και σκληρα μου μιλησε ενω δεν του έκανα τιποτα και σκέφτομαι την αποψη που εχει για μένα και εκνευριζομαι. Η απαντηση τους ειναι οτι ειμαι παράλογη και δε μπαινουν στη θεση μου καθόλου και δε με στηριζουν. Μου λενε αφου φερνει αυτος τη δικια του φερε και εσυ το δικο σου και μη δινεις σημασία. Εμενα ολη αυτη η κατασταση μου φαινεται δηθεν, ενα θεατρο του παραλογου, δε θελω να εχω σχεσεις με τον πρωην μου ουτε να τον βλεπω και δε θελω να μπλεξω τον δικο μου σε αυτο το πανηγύρι.. Τοσο παραλογη ειμαι δηλαδη;