ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και έτσι ένα ωραίο πρωινό σηκώθηκα και κατάλαβα πόσα ψέμματα μου είπες. Βασικά ήταν ψέμμα όλη η ζωή που μου είχες παρουσιάσει για σένα. Πλούτη, φίλοι ,καταγωγη μέχρι και οι αρρώστιες ήταν ψέμματα. Μέχρι και πρόσωπα της οικογένειας σου ανύπαρκτα είχες σκαρφιστεί. Ξέρω όμως τι ένιωσα...ένιωσα ότι με αγαπούσες. Και νομίζω είναι η μόνη αλήθεια. Δεν ξέρω γιατί μου έλεγες τόσα ψέμματα. Ίσως για να μου τραβήξεις την προσοχή καθε φορά που δεν ήταν στραμμένη πάνω σου, ίσως για να δικαιολογησεις τα πράγματα. Όπως και να έχει ξέρω ότι ένα κομμάτι σου τουλάχιστον με αγάπησε. Και ξέρω πως με σκέφτεσαι ακόμα. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι δε νιώθω τίποτα πια για σένα. Ένα κομμάτι μου σε μισεί. Αλλά υπάρχει και το άλλο κομμάτι μου, όταν ακούω κοινά μας τραγούδια. Το κομμάτι που έχω κρύψει καλά μέσα μου και εκείνο σε αγαπάει ακόμα. Πάντως όποτε σε δω,θα φας ένα ωραίο,δυνατό χαστούκι και μια καλή κλωτσιά , κολλητέ...