Κοπέλα, ετών 27 και παρθένα, όχι στο ζώδιο.
Έχω τη δουλειά μου, τους φίλους μου, είμαι κοινωνική, έκανα πάντα ό,τι έκαναν και οι άλλοι. Αλλά ένα πράγμα δεν έκανα ποτέ. Σχέση. Δεν μπορώ να έρθω κοντά με άνθρωπο του άλλου φύλου. Δεν ξέρω, κάτι με πιάνει, μουδιαζω ολόκληρη και αγχώνομαι. Και όταν ήμουν στο γυμνάσιο εντάξει, μετά στο λύκειο κάπως το σκεφτόμουν περισσότερο πες, από τα 19 μέχρι και τα 27 μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Μπορώ να κάνω εφήμερο, εννοώ έχω επιλογές, και φλερτάρω ενίοτε, αλλά δε θέλω. Για πόσο όμως; Κοντεύω τα 30. Ξέρω ότι θα δεχτώ σχόλια του τύπου δεν υπαρχει σωστή ηλικία κτλ κτλ. Αλλά το πρώτο που σκέφτεσαι σε αυτή την περίπτωση είναι ότι αυτή έχει κάποιο πρόβλημα, και τεινεις να την απορρίψεις πριν καν τη γνωρίσεις. Να είσαι επιτυχημένος επαγγελματικα, να έχεις υπέροχους φίλους και οικογένεια, να είσαι κοινωνικός, να μπορείς να μιλάς ανοιχτά για αυτό το θέμα, προσπαθώντας να κρύψεις την οποια αμηχανία λόγω απειρίας, και να χάνεις λόγω του ότι δεν έχεις ερωτικές εμπειρίες. Είναι σημαντικό. Θεωρώ ότι είναι. Το κρύβω γενικά, λέω ψέματα γιαυτό, ακόμα και σε φίλους. Αλλά μου τρώει το μυαλό.
Ήθελα να τοο εξομολογηθώ.