Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Η μοναξιά είναι εσωτερική κατάσταση.
Εκτός κι αν είσαι μόνος ναυαγός σε ερημωμένο, ακατοίκητο νησί σε κάποιον ωκεανό. Ε, εκεί, βρες εναν Γουιλσον ή ψάξε για τον Παρασκευά σου.
Μπουκάλια στο νερό, τεράστια γράμματα με πέτρες σε επιπεδους, ανοιχτούς χώρους κτλ.
Για την εσωτερική κατάσταση, ψυχανάλυση. Μόνος ή με επαγγελματική παρέα.
Πάντα οι μόνοι θ αναζητούν παρέα. Δεν λένε ψέματα ή υπερβολές για τη μοναξιά τους, αλλά το παλεύουν . Κι αν βλέπεις έξω παρέες δεν σημαίνει πως μετά ο καθένας δεν γυρίζει μόνος του στο σπίτι, όπου τότε η μοναξιά φαίνεται ακόμα πιο μεγάλη. Αλλά συνεχίζουν να το παλεύουν. Καλή Ανάσταση.
Δύο παρατηρήσεις : Πρώτα, όταν βλέπεις να μιλάνε διαδικτυακά συχνά για μοναξιά, μην το παίρνεις και πολύ τοις μετρητοίς.
Η "μοναξιά" στο ίντερνετ, χρησιμεύει πολλές φορές σαν επίφαση, ώστε να διευκολύνει την προσέγγιση από τους άλλους αυτού που την επικαλείται, όπου συνήθως το κάνει με υπερβολικό και δραματοποιημένο τρόπο για τον παραπάνω ακριβώς λόγο. Και χρησιμοποιείται, επειδή συγκινεί εύκολα αφού πρόκειται για κάτι πανανθρώπινο και για μάστιγα ιδίως της εποχής μας. Τα κίνητρα όμως που υπάρχουν από πίσω, μπορεί να μην είναι καθόλου αθώα και ανιδιοτελή.
Δεύτερον, αυτοί που βλέπεις έξω μπορεί να νοιώθουν μόνοι και άδειοι μέσα τους ακόμα και με τίγκα κόσμο, ακόμα και να είναι μαζί με πολλούς άλλους. Και μη σου πω ότι αυτό πολλές φορές είναι και χειρότερο. Να πρέπει να δείχνεις ότι περνάς καλά και να γελάς για να μην σε παρεξηγήσουν οι άλλοι, ενώ την ίδια ώρα μέσα σου κλαις και κοντεύεις να σκάσεις.
Το πώς λοιπόν βιώνεται η μοναξιά από τον καθένα, το πώς θα εκφραστεί και αν θα βγει ή όχι προς τα έξω, είναι θέμα καθαρά προσωπικό.
Καλή Κατάσταση έχω να ευχηθώ. Όχι μόνο γενικά, αλλά κυρίως σε αυτούς που τη χρειάζονται.
Δηλαδή αυτοί που βλέπουμε έξω με τίγκα κόσμο και είναι μαζί και με πολλούς άλλους και γελάνε και χαίρονται και διασκεδάζουν είναι a priori σε χειρότερη θέση από τους μόνους γιατί όπως γράφεις πρέπει να δείχνουν ότι περνάνε καλά και να γελάνε για να μην τους παρεξηγήσουν οι άλλοι ενώ μέσα τους κλαίνε και κοντεύουν να σκάσουν.
Και όλο αυτό που περιγράφεις δεν είναι μια ακραία χειριστικότητα προς τους φίλους τους από τους ανώριμους συμφεροντολόγους ανθρώπους που δεν είναι ειλικρινείς με τα συναισθήματά τους ούτε καν μπροστά στους φίλους τους αλλά υποκρίνονται ότι διασκεδάζουν για να μην τους χάσουν.
Αυτοί είναι άξιοι άνθρωποι δηλαδή που αξίζουν τη συμπάθειά μας επειδή μέσα τους βράζουν και δεν το δείχνουν.
Ενώ όποιος εκφράζει μοναξιά στο ίντερνετ είναι a priori δόλιος επειδή υπάρχουν κίνητρα από πίσω όπως λες που μπορεί να μην είναι καθόλου αθώα και ανδιοτελή.
Θα με ενδιέφερε να μου αναλύσεις αυτά τα κίνητρα που αναφέρεις.
Δηλαδή κράξιμο στον ανώνυμο μοναχικό του διαδικτύου επειδή είναι ιδιοτελής κι έχει σκοτεινά κίνητρα από πίσω μιλώντας για τη μοναξιά του ενώ οι άλλοι που υποκρίνονται ότι συμπαθούν τους φίλους τους και βγαίνουν έξω και περνάνε καλά είναι αξιαγάπητοι που μέσα τους υποφέρουν αλλά έξω τους δείχνουν χαρά οπότε αξίζουν λύπηση για τη μέγιστη υποκρισία τους.
Επίσης είναι πολύ απάνθρωπο να σκέφτεται κάποιος ότι ένας ανώνυμος άνθρωπος που εκφράζει τη μοναξιά του σε μια διαδικτυακή στήλη είναι ύπουλος και ιδιοτελής ειδικά μάλιστα στην εποχή μας όπου τα social media κάνουν θραύση κι όλοι εκεί μιλούν για τον εαυτό τους και κερδίζουν τα πάντα από αυτό. Και το κάνουν μόνο για να κερδίσουν.
Αλλά ο ανώνυμος μόνος μιας στήλης είναι το ''μίασμα'' κατά τ' άλλα.
Μάλιστα.
