είμαι 38... και στα 23 έχασα τον δικό μου μπαμπά... και όταν έφυγε... είχα και γω τον δικό σου θυμό και τα δικά σου παράπονα... δεν ήταν ποτέ παρών στη ζωή μου... ούτε ηθικά ούτε οικονομικά... πάνω κάτω σαν τη δική σου κατάσταση... και ο δικός μου δεν είχε καν φτιάξει τη ζωή του... να πεις ρε παιδί μου... γι αυτό με γράφει...παρόλα αυτά... χρόνια μετά πια... λυπάμαι που δεν του μίλησα ποτέ... δεν του τα είπα όλα αυτά... δεν τον ταρακούνησα δεν του έδειξα τι έχανε... δεν ξέρω αν εσύ το έχεις κάνει... αν τις προσπάθειές σου τις έχεις κάνει... τότε απλά αποστασιοποιήσου και συνέχισε κανονικά... στις σχέσεις που οι μπαμπάδες είναι απόντες... πάντα υπάρχει μία μαμά δίπλα που στηρίζει και αξίζει ούτως η άλλως την αγάπη και για τους δύο γονείς... αν δεν του τα έχεις πει... πες τα... ίσως απλά χρειάζεται ταρακούνημα... όπως και να χει... take care...
18.9.2012 | 00:22
''πατερας''
ποτε δεν μου σταθηκε , ποτε δεν τον ειπα ''μπαμπα'' ..ειδικα απο οταν παντρευτηκε Αυτην ( που μεχρι να παντρευτουν μου το παιζε η πιο γλυκια γυναικα του κοσμου ) χαθηκε τελειως. εχουμε να μιλησουμε πανω απο 5 μηνες. Σημερα ειχα την γιορτη μου .Οχι τηλεφωνο , ουτε ενα μηνυμα δεν εστειλε.Δεν πειραζει ομως...καποια στιγμη μεσα μου θα τον συγχωρεσω για ολα... να ξερεις ομως ''πατερα'' , εφοσον 23 χρονια δεν ησουν διπλα μου , εφοσον στα δυσκολα ποτε δεν ησουν ( ουτε συναισθηματικα ουτε οικονομικα, ενω αναγκη υπηρχε και υπαρχει μεγαλη ) κ ειδικα τωρα διαλεξες να χαθεις παντελως , και το απειροελαχιστο που παιζες τον ρολο του ''γονιου'' , διαλεξες να μην κανεις ουτε αυτο , ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΔΕΧΤΩ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΜΟΥ. ( η οταν τα βρεις εσυ δυσκολα.) ας παρει ο καθενας απο την ζωη αυτο που αξιζει.
1
