ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..-Μαλωσατε;-Τελειωσαμε.-Παντως ειναι πολυ καλο παιδι.-Ναι για αυτο οταν τα ειχαμε πηγε και εκανε κατι με αλλη και τον συγχωρεσα κι ολας.-Ε λογικο.Εσυ ....(σε ενα μερος),αυτος ...(σε αλλο μερος).Εχει αναγκες,ειδικα σε τετοια ηλικια. (17 χρ. ειμαστε)Αυτη την κουβεντα ειχα με τον πατερα μου πριν μερικες μερες.Μονο σε εμενα φανηκε καπως;. Το σκεφτομαι μερες.Δηλαδη πως μπορει να ειναι τοσο κουλ; πως μπορει να τον υπερασπιζεται τοσο; δεν σκεφτηκε οτι με αυτο που μου εκανε ο πρωην μπορει να πληγωθηκα; Εγω νομιζει δεν ειχα αναγκες;. Δεν με υποστηριξε ψυχολογικα,μονο αυτο κι ας ειναι ενας πολυ καλος πατερας.Ισως επειδη δεν του εδειχνα οτι ημουν χαλια μεχρι να το ξεπερασω,ισως επειδη δεν ηξερε οτι μετα απο αυτο ενιωθα για αρκετο καιρο οτι δεν αξιζω,μου μειωθηκε η αυτοπεποιθηση που ειχα.Ειπα στον εαυτο μου "Ν.... εισαι για τα λιγα." αλλα πραγματικα δεν το εδειξα ποτε σε κανεναν.Ειμαι παραλογη που ζηταω συμπαρασταση απο τους γονεις μου; μπορει και να ειμαι,γιατι εξαλλου 17 ειμαι,δεν μπορω να μιλησω σαν εναν 40 χρονο.Αυτο μονο με πειραξε, εαν δεν σε υποστηριξει η οικογενεια σου ποιος θα σε υποστηριξει;